Karch Alfred

Karch Alfred (1915-1997), kamilianin

Urodził się 29 kwietnia 1915 roku w Świerklańcu jako najmłodszy syn gospodyni domowej i górnika. Obok wykonywania "głównego" zawodu, ojciec pełnił także urząd lokalnego urzędnika stanu cywilnego, bibliotekarza i rozjemcy. Małżeństwo wychowywało w sumie jedenaścioro dzieci, wśród których zaszczepiało wiarę katolicką, wrażliwość na ludzką biedę oraz zamiłowanie do polskiego dziedzictwa kulturowego.

W 1937 roku wstąpił do seminarium duchownego. W 1939 roku ukończył studia filozoficzne. Wraz z wybuchem wojny, sytuacja seminarium duchownego, w którym przebywał zmieniła się. Klerycy byli angażowani w prace nad budową fortyfikacji. Wówczas rozpoczęła się tułaczka młodego alumna. Przebywając we Włocławku uniknął aresztowania uciekając w ostatniej chwili zagranicę, do Neuss am Rhein. Tam pracował jako pielęgniarz. Wkrótce został wcielony do wojska i został przeniesiony do koszarów w Munster, skąd w niedługim czasie wysłano go do Norwegii, a później także i Finlandii. Okres przebywania na północy był bardzo trudny dla młodego księdza oraz jego kolegów z wojska. Ks. Karch dzięki swoim kontaktom wśród życzliwej mu, miejscowej ludności, dostarczał produkty żywnościowe oraz dbał o rozwijanie życia duchowego- swojego i kolegów, organizując polowy ołtarz i prowadząc z nimi długie rozmowy o wierze i nadziei. Pomimo wielu dramatycznych chwil i przeżyć nie zrezygnował z raz obranej drogi prowadzącej do upragnionego kapłaństwa i wrócił na studia.

Posługę kapłańską rozpoczął w 1949 roku jako wikary w Zabrzu. Następnie pełnił tę funkcję w Lipnie, ponownie w Zabrzu, Białej koło Prudnika, gdzie dodatkowo mianowany został kierownikiem Postulatu. Przebywał także w Taciszowie, na studiach w Austrii (profesura), w Linzu w charakterze kapelana szpitala. Po powrocie do kraju otrzymał w 1971 roku najwyższą godność zakonną- przełożonego prowincjalnego Zakonu Kamilianów. Ks. Karch dużo czasu poświęcał swojej pasji- sztuce, którą starał się przekazywać zwłaszcza młodzieży- był założycielem zespołów muzycznych, teatru dla młodzieży, a także muzeum, w którego zbiorach można było oglądać nie tylko obrazy i rzeźby, lecz także antyczne meble czy skamieliny. Podczas swojego pobytu w Taciszowie dał także wyraz swojej dbałości o dziedzictwo kulturowe, gdy zajmował się ratowaniem starych niemieckich nagrobków. Zmarł 30 kwietnia 1997 roku. W pamięci ludzi zapisał się jako człowiek wielkiej wiary, niezwykle skromny, pomocny i uczynny.

Bibliografia

G. Horzela - Szubińska, Alfred Karch - kamilianin niezwykły, "Montes Tarnovicensis", nr 4/2000.