Kapliczki i krzyże przydrożne w Pstrążnej
- Kaplica przy ul. Morcinka 16
Murowana kapliczka z figurą św. Urbana. Została zbudowana w XIX wieku na planie półkola. Dwuspadowy dach został pokryty dachówką. Kapliczkę zamykają przeszklone drzwiczki z ozdobnym, metalowym ornamentem. Ściana frontowa została wyłożona kafelkami. Obiekt poddano renowacji w 1992 roku. Odbywają się tutaj nabożeństwa w święto patrona kapliczki.
- Kaplica obok kościoła
Kaplica pochodzi z 1905 roku. Została wkomponowana w parkan przykościelny od strony ulicy. W przeszklonej wnęce znajduje się figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem.
- Kaplice wokół cmentarza
W parkan przycmentarny zostały wkomponowane 3 otwarte kaplice w formie stelli. Wszystkie pochodzą z 1905 roku. Cechują się bogatą ceglaną dekoracją.
- Grota za kościołem
Imitacja kamiennej groty powstała w połowie XX wieku. Wewnątrz znajduje się figura Matki Boskiej. Grotę porasta bluszcz pospolity - okaz owocujący.
- Boża Męka za kościołem
Krzyż w 1884 roku powstał w pracowni rzeźbiarskiej Kokesa z Ostroga k. Raciborza. Krzyż przydrożny w Pstrążnej powstał dzięki fundacji Jana i Barbary Świerczek. W testamencie Jan Świerczek, który przez 40 lat był śpiewakiem w miejscowym kościele przeznaczył 150 marek na cele kościelne. Miejscowy proboszcz widząc, że stary krzyż drewniany uległ definitywnie zniszczeniu postanowił, że powstanie krzyż kamienny, na którym umieszczono napis: Na pamiątkę po Janie i Barbarze Świerczek . Posiada dwukondygnacyjny postument z gzymsami oraz trójlistnie zamkniętą wnękę z figurą Matki Boskiej Bolesnej.
- Boża Męka przy ul. Topolowej
Boża Męka pochodzi z 1902 roku. Na kamiennym cokole został osadzony współczesny krzyż wykonany z lastryka. Obok rosną dwie kilkunastoletnie brzozy.
- Krzyż przy ul. Wyzwolenia
Niewielki, kamienny krzyż, do budowy którego wykorzystano fragmenty nagrobka. Został postawiony w miejscu, w którym miała być wytyczona droga w poprzek przecinająca pole dworskie. Dzięki krzyżowi powstał łuk omijający rolę dominalną.
- Krzyż przy ul. Podleśnej
Został ufundowany przez Stanisława Zająca, jako wotum wdzięczności za ocalenie życia podczas II wojny światowej.
Bibliografia
A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 242-243.
| |||||