Kamilianie
Kamilianie są zakonem powołanym do niesienia pomocy duchowej i cielesnej chorym i ubogim. Składają dodatkowy czwarty ślub służenia chorym nawet z narażeniem życia. Mają szczególne zasługi w ratowaniu osób dotkniętych zarazą. Ich charyzmatem jest „posługa duchowa i cielesna chorym, nawet z narażeniem życia. Ich myśl przewodnia brzmi: „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!” (1J 3,18)”.
Myśl założenia stowarzyszenia zrodziła się u św. Kamila de Lellis w 1582 roku w Rzymie. W 1584 roku zredagował on Reguły stowarzyszenia sług chorych. Papież Sykstus V 18 marca 1586 zatwierdził stowarzyszenie, nadając mu nazwę "Posługujących Chorym". 21 września 1591 papież Grzegorz XIV podniósł wspólnotę kamiliańską do godności zakonu. " „Posługa (…) ma przypominać opiekę troskliwej matki pielęgnującej jedyne dziecko. Poprzez promocję zdrowia w społeczeństwie, leczenie chorób i łagodzenie bólu Kamilianie starają się współpracować z dziełem Boga Stwórcy, wielbić Boga w ludzkim ciele i wyrażać wiarę w zmartwychwstanie. Szczególnym rysem ich opieki nad chorymi jest posługa duchowa. Kamilianie starają się, aby chorzy wierzący trwali w Jezusie Chrystusie i osiągnęli świętość, do której są wezwani. Pomagają również chorym odnaleźć odpowiedź na odwieczne pytania o sens życia przyszłego i obecnego, a także na pytanie o znaczenie cierpienia, zła i śmierci. Kamilianie odprawiają szczególne nabożeństwo do Matki Bożej Uzdrowienia Chorych i św. Kamila. Realizacja charyzmatu zgromadzenia odbywa się poprzez pracę kapelanów i pielęgniarzy, kierowanie domami opieki społecznej i szpitalami, opiekę nad bezdomnymi, narkomanami i chorymi na AIDS.
W swym działaniu Kamilianie dają pierwszeństwo chorym najbardziej ubogim i opuszczonym, w sposób szczególny zaspokajając ich potrzeby w krajach misyjnych, Wszędzie tam, gdzie pracują, dążą również do tego, by dla miejscowej służby zdrowia człowiek zajął centralne miejsce. Zakon robi to m. in. poprzez uwrażliwianie na konieczność humanizacji struktur służb leczniczych oraz poprzez wpływ na władze świeckie, aby ustawodawstwo państwowe gwarantowało w jak największym stopniu prawa chorego i szacunek dla jego godności osobistej. W Polsce Kamilianie prowadzą 4 domy pomocy społecznej i 2 zakłady opiekuńczo- lecznicze dla osób w podeszłym wieku, dla dzieci i dorosłych z niedorozwojem lub głęboko upośledzonych psychicznie.”. Ich strojem jest czarny habit z czarnym pasem z materiału, natomiast na piersi mają zawieszony czerwony krzyż.
Bibliografia
B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 2002, s. 62- 63.