Kalwaria w Bardzie Śląskim

Kalwaria w Bardzie Śląskim

Kalwaria wznosi się na stokach Góry Bardzkiej (583 m n.p.m.). Według legendy w XV wieku na szczycie góry miejscowemu chłopcu ukazała się postać Matki Boskiej Płaczącej, ubolewającej nad losem jaki czeka ludzi podczas nadciągającej wojny. Dowodem na to miały być ślady stóp i dłoni zostawione przez Maryję na głazie (widoczne jeszcze w XVII wieku). To spowodowało przybycie do Barda rzesz pątników. Masowe pielgrzymki rozpoczęły się tutaj na przełomie XVI i XVII wieku. Na miejscu objawień w latach 1617-1618 wzniesiono kaplicę. Na Kalwarię prowadzą trzy drogi: polska, czeska i niemiecka, w zależności od tego skąd przybywali pielgrzymi. Pierwsza z nich wiedzie z Janowca, leży nieco na uboczu i dziś rzadko jest uczęszczana. Zachowane tutaj stacje pochodzą z 1822 roku. Po renowacji, aktu ich ponownego poświęcenia w 1988 roku dokonał bp J. Pazdur. Czeska droga biegła skrajem urwiska i ze względów bezpieczeństwa została zamknięta. Najczęściej jest dziś uczęszczana droga niemiecka. Stacje Drogi Krzyżowej zostały przy niej zbudowane w latach 1833-1839. Stanowią je kapliczki słupowe przedstawiające sceny z Golgoty. Po drugiej stronie zostały zbudowane kaplice Siedmiu Boleści Maryi. Powstawały one od 1714 roku. Trzy pierwsze zbudował S. Habicht, kanclerz opactwa cystersów w Kamieńcu Ząbkowickim; trzy kolejne od 1727 roku opat G. Woiwode. Po II wojnie światowej kapliczki zostały zniszczone. W 1987 roku wyremontowano je i w podobnej stylistyce wzniesiono siódmą. Przy ścieżce na szczyt Góry Bardziej znajduje się również cudami słynące Źródełko Maryi. Zostało obudowane kaplicą wzniesioną w 1893 roku z inicjatywy ks. O. Birnbacha.

Bibliografia

I. Homoncik, Bardo Śląskie. Przewodnik, Wrocław 2000, s. 24-28; www.bardo.pl; www.polskieszlaki.pl