Kalwaria górska na Szczytniku: Różnice pomiędzy wersjami
(foto) |
(dr) |
||
Linia 6: | Linia 6: | ||
A. Radecki, Przewodnik po kalwariach metropolii wrocławskiej, Wrocław 2010, s. 156-157; Słownik geografii turystycznej Sudetów, red. Staffa M., t. XIII: Góry Stołowe, Warszawa-Kraków 1992, s. 144. | A. Radecki, Przewodnik po kalwariach metropolii wrocławskiej, Wrocław 2010, s. 156-157; Słownik geografii turystycznej Sudetów, red. Staffa M., t. XIII: Góry Stołowe, Warszawa-Kraków 1992, s. 144. | ||
[[Kategoria:Kalwarie | [[Kategoria:Kalwarie]] |
Wersja z 06:19, 6 sie 2023
Kalwaria położona jest pośród skał Gór Stołowych, na południowym stoku góry zamkowej, nieopodal Zamku "Leśna Skała", pod Szczytnikiem. Została zbudowana przez kleryków i księży misjonarzy Świętej Rodziny. Wszystkie stacje mają formę wykutych w kamieniu płaskorzeźb i umieszczonych w specjalnych wnękach na piaskowych skałach. Początki powstania kalwarii nie są wyjaśnione. Jedna z wersji mówi o rozpoczęciu prac przez niemieckich misjonarzy Świętej Rodziny w 1914 roku, inna podaje, że budowę zaczęto po nabyciu przez misjonarzy zamku na Szczytniku w 1929 roku. Prawdopodobnie wszystkie stacje wykonał rzeźbiarz Franz Belke z Grevenbrück. W czasie II wojny światowej stacje, które nie zostały zamontowane, były przechowywane, co skutecznie opóźniło ukończenie budowy po wojnie. Kalwarię erygowano i poświęcono 9 sierpnia 1959 roku po odnalezieniu i wmurowaniu ostatniej, brakującej stacji XII, pod którą umieszczono akt erekcyjny kalwarii.
Bibliografia
A. Radecki, Przewodnik po kalwariach metropolii wrocławskiej, Wrocław 2010, s. 156-157; Słownik geografii turystycznej Sudetów, red. Staffa M., t. XIII: Góry Stołowe, Warszawa-Kraków 1992, s. 144.