Juwenat Kamilianów w Tarnowskich Górach

Założycielem juwenatu był o. Sykstus Jabłoński (1879-1954), który upatrywał w tej placówce możliwość pozyskania nowych powołań do zakonu kamilianów. Dlatego miał on charakter postulatu zakonnego, ale również internatu dla chłopców uczących się w Państwowym Gimnazjum Męskim w Tarnowskich Górach. Założenie juwenatu zbiegło się z przyłączeniem miasta i części Górnego Śląska do Polski w 1922 roku. Mieścił się w budynku klasztoru ojców kamilianów, ale posiadał wewnętrzny statut i regulamin. Chłopcy mieszkający w juwenacie rekrutowali się z różnych części Polski i środowisk społecznych, gdyż o. Jabłoński publikował na łamach ówczesnych czasopism religijnych ogłoszenia o naborach do internatu. Według kronik klasztornych w 1926 roku mieszkało w nim 30 chłopców, w 1930 roku 47, a w ostatnim roku szkolnym 1931/1932 aż 52. Przez cały okres funkcjonowania dyrektorem i magistrem juwenatu był o. Jabłoński, który troszczył się o wszystkie jego potrzeby. Było to tym trudniejsze, gdyż placówka nie otrzymywała dofinansowania państwowego i utrzymywana była jedynie z czesnego wpłacanego przez rodziców wychowanków. Pomimo że pomysł założenia juwenatu był obliczony na formację przyszłych kamilianów, to i tak w jego murach przebywali chłopcy, którzy nie deklarowali powołania zakonnego lub kapłańskiego. Byli to często podopieczni polecani przez dyrektora tarnogórskiego gimnazjum Józefa Grzybowskiego lub chłopcy, którzy zamieszkali tam na prośbę rodziców chcących obok wiedzy zapewnić swoim synom właściwe wychowanie i formację duchową. Ci z podopiecznych, którzy chcieli wstąpić do zakonu odchodzili z juwenatu po skończeniu sześciu klas gimnazjum i zdaniu tzw. małej matury. Taką bowiem drogę przewidywały przepisy zakonne, które po tym etapie edukacji nakazywały rozpoczęcie nowicjatu. Ponieważ do 1936 roku dom zakonny w Tarnowskich Górach należał do prowincji niemieckiej, stąd władze tej jednostki administracyjnej ojców kamilianów zdecydowały o przeniesieniu juwenatu do Wimpessing w Austrii. Stało się to na mocy dekretu Konsulty Generalnej z 18 lipca 1932.

Bibliografia

H. Jeziorski, Wkład duchownych rzymskokatolickich i sióstr zakonnych w rozwój szkolnictwa na Ziemi Tarnogórskiej w latach 1922-1939, SSHT 1989, t. 22, s. 147-148.