Juraszek Eryk: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 07:49, 25 paź 2019

Juraszek Eryk (1909-2003), proboszcz parafii NSPJ w Czerwionce

Urodzł się 9 sierpnia 1909 w Szopienicach (Roździeniu). Rodzicami jego byli Emanuel - konduktor tramwajowy i Karolina. 21 września 1923 przyjął sakrament bierzmowania w rodzinnej parafii. W 1916 roku rozpoczął naukę w miejscowej katolickiej szkole powszechnej. Po ukończeniu czterech klas przeszedł w 1920 roku do Państwowego Gimnazjum Humanistycznego w Mysłowicach, a w grudniu 1923 roku przeniósł się do Gimnazjum Państwowego w Katowicach, gdzie w 1928 roku zdał egzamin dojrzałości. Potem przez rok był praktykantem w Dresdner Bank w Katowicach.

W 1929 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie wakacji 1932 roku pielgrzymował do Rzymu. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934. Od 11 lipca 1934 był tymczasowo w parafii św. Jadwigi w Szopienicach. Potem był wikariuszem w parafiach: Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich (od 20 sierpnia 1934), św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach (od 27 kwietnia 1938), św. Marii Magdaleny w Bielszowicach (od 23 października 1939), św. Augustyna w Lipinach (od 15 września 1940), św. Wawrzyńca w Wirku (od 23 kwietnia 1942).

W marcu 1942 roku został kapelanem szpitala wojskowego w Bielszowicach. Od 1 kwietnia 1943 był wikariuszem w parafii MB Bolesnej, rektorem kościoła św. Antoniego w Rybniku oraz katechetą w Rybniku i Pszczynie. Był duszpasterzem garnizonu w Rybniku (od maja do sierpnia 1944 roku). Współdziałał z Ruchem Podziemnym. Po przejściu frontu odbudował zniszczony działaniami wojennymi kościół św. Antoniego. 25 listopada 1948 został administratorem w parafii NSPJ w Czerwionce. 15 grudnia 1950 bp S. Adamski nadał mu prawo do używania tytułu proboszcza. 23 lipca 1957 bp powiadomił go, że na podstawie dekretu Kongregacji Soboru z dnia 7 lutego 1955 jest proboszczem. Ks. Juraszek postarał się o wybudowanie w Czerwionce probostwa. 22 maja 1975 przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w RFN. Zmarł 5 czerwca 2003 w Moosburgu w Niemczech. Tam też został pochowany 10 czerwca 2003. Na krótko przed śmiercią przekazał pieniądze na nowe ogrodzenie wokół cmentarza w Czerwionce.

Bibliografia

Schematyzm (1936-2001); J. Pawliczek, Nekrolog, WA 2003, nr 11, s. 675-676; Woźnica, Te Deum, s. 86; A. Gudzik, Czerwionka. Zarys monograficzny, Czerwionka-Leszczyny 2017, s. 66.

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 W 1929 roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]]. W czasie wakacji 1932 roku pielgrzymował do Rzymu. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1934. Od 11 lipca 1934 był tymczasowo w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Szopienicach|parafii św. Jadwigi w Szopienicach]]. Potem był wikariuszem w parafiach: [[Parafia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich|Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich]] (od 20 sierpnia 1934), [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach]] (od 27 kwietnia 1938), [[parafia św. Marii Magdaleny w Bielszowicach|św. Marii Magdaleny w Bielszowicach]] (od 23 października 1939), [[Parafia św. Augustyna w Lipinach|św. Augustyna w Lipinach]] (od 15 września 1940), [[Parafia św. Wawrzyńca i św. Antoniego w Wirku|św. Wawrzyńca w Wirku]] (od 23 kwietnia 1942).
-W marcu 1942 roku został kapelanem szpitala wojskowego w Bielszowicach. Od 1 kwietnia 1943 był wikariuszem w [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|parafii MB Bolesnej]], rektorem [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Rybniku|kościoła św. Antoniego w Rybniku]] oraz katechetą w Rybniku i Pszczynie. Był duszpasterzem garnizonu w Rybniku (od maja do sierpnia 1944 roku). Współdziałał z Ruchem Podziemnym. Po przejściu frontu odbudował zniszczony działaniami wojennymi kościół św. Antoniego. 25 listopada 1948 został administratorem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce|parafii NSPJ w Czerwionce]]. 15 grudnia 1950 [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] nadał mu prawo do używania tytułu proboszcza. 23 lipca 1957 bp powiadomił go, że na podstawie dekretu Kongregacji Soboru z dnia 7 lutego 1955 jest proboszczem. Ks. Juraszek postarał się o wybudowanie w Czerwionce probostwa. 22 maja 1975 przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w RFN. Zmarł 5 czerwca 2003 w Moosburgu w Niemczech. Tam też został pochowany 10 czerwca 2003. Na krótko przed śmiercią przekazał pieniądze na nowe ogrodzenie wokół [[Cmentarz - Czerwionka|cmentarza w Czerwionce]]. Po ekshumacji, został pochowany w Czerwionce.
+W marcu 1942 roku został kapelanem szpitala wojskowego w Bielszowicach. Od 1 kwietnia 1943 był wikariuszem w [[Parafia Matki Bożej Bolesnej w Rybniku|parafii MB Bolesnej]], rektorem [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Rybniku|kościoła św. Antoniego w Rybniku]] oraz katechetą w Rybniku i Pszczynie. Był duszpasterzem garnizonu w Rybniku (od maja do sierpnia 1944 roku). Współdziałał z Ruchem Podziemnym. Po przejściu frontu odbudował zniszczony działaniami wojennymi kościół św. Antoniego. 25 listopada 1948 został administratorem w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce|parafii NSPJ w Czerwionce]]. 15 grudnia 1950 [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] nadał mu prawo do używania tytułu proboszcza. 23 lipca 1957 bp powiadomił go, że na podstawie dekretu Kongregacji Soboru z dnia 7 lutego 1955 jest proboszczem. Ks. Juraszek postarał się o wybudowanie w Czerwionce probostwa. 22 maja 1975 przeszedł na emeryturę. Zamieszkał w RFN. Zmarł 5 czerwca 2003 w Moosburgu w Niemczech. Tam też został pochowany 10 czerwca 2003. Na krótko przed śmiercią przekazał pieniądze na nowe ogrodzenie wokół [[Cmentarz - Czerwionka|cmentarza w Czerwionce]].
 == Bibliografia ==