Jungnitz Joseph

Z e-ncyklopedia

Jungnitz Joseph (1844-1918), wykładowca akademicki, historyk

Urodził się 17 maja 1844 w Mojeszu Dolnym nieopodal Lwówka Śląskiego. Ten uzdolniony syn rymarzy, najpierw uczęszczał do wrocławskiego Gimnazjum Świętego Mateusza, a w 1863 roku podjął studia teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. 27 czerwca 1867 bp Heinrich Förster udzielił mu święceń kapłańskich. Podczas swej siedemnastoletniej posługi kapłańskiej w parafii w Górze na Dolnym Śląsku napisał swe pierwsze dzieła z zakresu historii śląskiego Kościoła, teologii i sztuki. Wśród publikacji jego autorstwa znaleźć można prace dotyczące św. Jadwigi Śląskiej, św. Jana Nepomucena, czy też losów cysterskiego klasztoru w Lubiążu podczas I wojny śląskiej.

W latach 1883-1886 ks. Joseph Jungnitz kierował sierocińcem, zaś w okresie od 1886 do 1895 roku pomagał rektorowi wrocławskiego seminarium duchowego. W 1891 roku uzyskał tytuł doktora. Od 1 października 1895, z nadania kard. Georga Koppa, Jungnitz pełnił funkcję dyrektora archiwum i muzeum diecezjalnego oraz wrocławskiej biblioteki katedralnej. Podczas sprawowania tych funkcji kładł nacisk na współpracę z innymi instytucjami i towarzystwami naukowymi – m.in. z archiwami miejskim i państwowym.

W 1908 roku został honorowym profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1911 roku nadano mu tytuł doktora honoris causa. Warto zaznaczyć, że to właśnie pod jego kierownictwem ks. Emil Szramek napisał swój doktorat o kolegiacie opolskiej. Joseph Jungnitz zmarł 21 stycznia 1918 we Wrocławiu.

Opracował m.in.: Visitationsberichte der Diözese Breslau. Erster Band: Archidiakonat Breslau, Zweiter Band: Archidiakonat Oppeln; Dritter Band: Archidiakonat Glogau, Vierter Band: Archidiakonat Liegnitz, hrsg. von..., Breslau 1902- 1908.

Bibliografia

Opracowano na podstawie „Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon. Band III (1992)” - www.bautz.de