Juliusz II

Juliusz II (1443-1513), papież

Giuliano della Rovere przyszedł na świat 5 grudnia 1443 roku w Abissoli (miejscowość niedaleko Savony). Jego rodzina była biedna i chciała wychować syna na kupca. Był bratankiem papieża Sykstusa IV (Francesco della Rovere), któremu zawdzięcza swoje wykształcenie. Namówił on Giuliana na rozpoczęcie studiów w zakonie franciszkańskim (sam był generałem tego zakonu) w Perugii oraz do przyjęcia święceń kapłańskich. W 1371 Sykstus VI mianował go biskupem i kardynałem. Ogólnie za pontyfikatu swojego wuja oraz Innocentego VIII obejmował osiem biskupstw (m. in. Awinion, Franscatia i Ostia). Przez dwa lata był legatem papieskim we Francji (1480-1482). Czas ten przypada na spór króla Francji z królem Niemiec o Burgundię. Od 1494 do śmierci Aleksandra VI przebywał we Francji. Jednak nie udało mu się osiągnąć odpowiedniej ilości głosów elektorskich. Po szybkiej śmierci Piusa III, po jednym dniu konklawe za pomocą obietnic i pieniędzy zyskał poparcie kardynałów i 31 października 1503 roku został papieżem. Juliusz II dążył do powiększenia i odnowienia Państwa Kościelnego. Jego celem było zbudowanie silnego i niezależnego papiestwo, naprawa finansów, administracji oraz wykorzenienia symonii. Jego pontyfikat obfitował w wojny (głównie z Francją i Wenecją). W odpowiedzi król Ludwik XII zwołał sobór powszechny, który miał pozbawić papieża władzy. Na to działanie Juliusz II zwołał sobór laterański V i uznał sobór w Pizie za nieważny. To właśnie ten papież stworzył Gwardię Szwajcarską. W 1506 rozpoczął budowę bazyliki św. Piotra i ogłosił odpust zupełny dla każdego kto przyjmie sakramenty i złoży datek na budowę. Zmarł na febrę 21 lutego 1513 roku. Papież został pochowany w bazylice św. Piotra.

Bibliografia

J. Walkusz, Juliusz II, w: Encyklopedia Katolicka, t. 8, Lublin 2000, kol. 245-246; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 294-298; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 90.