Josiński Robert: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 1: Linia 1:
== Josiński Robert (1888-1945) ==
== Josiński Robert (1888-1945) ==
Urodził się 17 kwietnia 1888 w Bralinie w rodzinie Antoniego i Franciszki z d. Gogol. Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, po czym kontynuował naukę w gimnazjum w Kępnie, a następnie w renomowanym Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Po zdaniu w 1908 roku matury, zaczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Studiował także przez sześć semestrów slawistykę. 22 czerwca 1912 przyjął święcenia kapłańskie. 28 czerwca 1912 został mianowany wikarym w [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|Nowym Bytomiu]]. W styczniu 1916 roku otrzymał dekret wikariusza w berlińskiej parafii św. Jadwigi. W Berlinie był także nauczycielem religii w gimnazjum i szkole elementarnej. Po zdaniu w 1917 roku egzaminu proboszczowskiego, powierzono mu [[Kuracja|kurację]] Wniebowzięcia NMP w Arnswalde. Tam również uczył religii w szkole ludowej, liceum i szkole realnej. Uczył także języka polskiego, po polsku nauczał religii wśród dzieci polskich robotników sezonowych. Następnie został zaangażowany przez pochodzącego również z Bralina, [[Lewek Michał|ks. Michała Lewka]] do prac [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytowych na Górnym Śląsku]]. Po plebiscycie i podziale Śląska przeniósł się na teren Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego.
Urodził się 17 kwietnia 1888 w Bralinie w rodzinie Antoniego i Franciszki z d. Gogol. Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, po czym kontynuował naukę w gimnazjum w Kępnie, a następnie w renomowanym Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Po zdaniu w 1908 roku matury, zaczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Studiował także przez sześć semestrów slawistykę. 22 czerwca 1912 przyjął święcenia kapłańskie. 28 czerwca 1912 został mianowany wikarym w [[Parafia św. Pawła w Nowym Bytomiu|Nowym Bytomiu]]. W styczniu 1916 roku otrzymał dekret wikariusza w berlińskiej parafii św. Jadwigi. W Berlinie był także nauczycielem religii w gimnazjum i szkole elementarnej. Po zdaniu w 1917 roku egzaminu proboszczowskiego, powierzono mu [[Kuracja|kurację]] Wniebowzięcia NMP w Arnswalde. Tam również uczył religii w szkole ludowej, liceum i szkole realnej. Uczył także języka polskiego, po polsku nauczał religii wśród dzieci polskich robotników sezonowych. Następnie został zaangażowany przez pochodzącego również z Bralina, [[Lewek Michał|ks. Michała Lewka]] do prac [[Plebiscyt i jego skutki|plebiscytowych na Górnym Śląsku]]. Po plebiscycie i podziale Śląska przeniósł się na teren [[Administracja Apostolska dla Śląska Górnego|Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego]].


W kwietniu 1922 roku tymczasowo zawiadował parafią w Nowym Bytomiu. Z dniem 1 września 1922 został katechetą w Państwowym Gimnazjum w Katowicach. W 1923 roku na uniwersytecie w Poznaniu ukończył kurs języka łacińskiego. 1 lipca 1925 uzyskał dyplom kwalifikacyjny katechety. Tego samego roku mianowano go stałym katechetą w Gimnazjum Państwowym w Katowicach. W 1926 roku został cenzorem książek. W 1927 roku został mianowany przez [[Lisiecki Arkadiusz|bpa A. Lisieckiego]] moderatorem [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji Mariańskiej]] uczniów szkół średnich i członkiem Rady Naczelnej. W tym samym roku ks. Jasiński został członkiem komisji Pro Disciplina Seminarii Dioecesani. W 1929 roku został uhonorowany odznaczeniem Pro Ecclesia et Pontifice. [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] mianował go w 1931 roku radcą duchownym. Wojewoda śląski [[Grażyński Michał|M. Grażyński]] w 1930 roku przyznał mu tytuł profesora. Odznaczony został za zasługi w pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej - Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1936 roku i Brązowym Medalem „Za długoletnią Służbę” w 1938 roku. Stał się jednym z członków założycieli Komitetu Budowy Kościoła Szkolnego i Garnizonowego w Katowicach. Był prezesem Stowarzyszenia Księży Katechetów na Śląsku. W 1933 roku na podstawie pracy ''Żywoty Świętych w nauce religii'', został nadany mu przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Lwowskiego stopień magistra teologii. Od 1932 roku uczył religii w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym w Katowicach. Bp Adamski mianował w 1938 roku ks. Josińskiego dyrektorem Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła. 31 maja 1939 został kuratorem i wizytatorem ss. elżbietanek. Od września 1939 roku pełnił zastępstwa w parafiach pozbawionych proboszczów jako wikary substytut w Dziećkowicach od 6 września, Mikołowie od 8 września. Z dniem 22 września 1939 został wikarym [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|w parafii św. Barbary w Chorzowie]]. Zmarł 23 stycznia 1945 w Chorzowie.
W kwietniu 1922 roku tymczasowo zawiadował parafią w Nowym Bytomiu. Z dniem 1 września 1922 został katechetą w Państwowym Gimnazjum w Katowicach. W 1923 roku na uniwersytecie w Poznaniu ukończył kurs języka łacińskiego. 1 lipca 1925 uzyskał dyplom kwalifikacyjny katechety. Tego samego roku mianowano go stałym katechetą w Gimnazjum Państwowym w Katowicach. W 1926 roku został cenzorem książek. W 1927 roku został mianowany przez [[Lisiecki Arkadiusz|bpa A. Lisieckiego]] moderatorem [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji Mariańskiej]] uczniów szkół średnich i członkiem Rady Naczelnej. W tym samym roku ks. Jasiński został członkiem komisji Pro Disciplina Seminarii Dioecesani. W 1929 roku został uhonorowany odznaczeniem Pro Ecclesia et Pontifice. [[Adamski Stanisław|Bp S. Adamski]] mianował go w 1931 roku radcą duchownym. Wojewoda śląski [[Grażyński Michał|M. Grażyński]] w 1930 roku przyznał mu tytuł profesora. Odznaczony został za zasługi w pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej - Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1936 roku i Brązowym Medalem „Za długoletnią Służbę” w 1938 roku. Stał się jednym z członków założycieli Komitetu Budowy Kościoła Szkolnego i [[Parafia św. Kazimierza Królewicza w Katowicach|Garnizonowego w Katowicach]]. Był prezesem Stowarzyszenia Księży Katechetów na Śląsku. W 1933 roku na podstawie pracy '' Żywoty Świętych w nauce religii '', został nadany mu przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Lwowskiego stopień magistra teologii. Od 1932 roku uczył religii w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym w Katowicach. Bp Adamski mianował w 1938 roku ks. Josińskiego dyrektorem Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła. 31 maja 1939 został kuratorem i wizytatorem ss. elżbietanek. Od września 1939 roku pełnił zastępstwa w parafiach pozbawionych proboszczów jako wikary substytut w [[Parafia Wszystkich Świętych w Dziećkowicach|Dziećkowicach]] od 6 września, Mikołowie od 8 września. Z dniem 22 września 1939 został wikarym [[Parafia św. Barbary w Chorzowie|w parafii św. Barbary w Chorzowie]]. Zmarł 23 stycznia 1945 w Chorzowie.
      
      
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
AAKat, Akta personalne ks. Roberta Josińskiego; Schematyzm 1924-1947; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 10, s. 67; 1930, nr 2, s. 48; 1931, nr 6-7, s. 90; 1931, nr 10, s. 122; J. Dziwoki, R. Josiński, Słownik biograficzny, s. 157, Myszor, Historia diecezji, s. 85, 86 i 199; Olszar, Duchowieństwo katolickie, s. 397, 399, 456, 459 nn, 471, 540; E. Josińska, Umacniał ludzi w wierze. Mój wujek ksiądz, GN 2005, nr 1 (dodatek katowicki), s. 6.   
AAKat, Akta personalne ks. Roberta Josińskiego; Schematyzm 1924-1947; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 10, s. 67; 1930, nr 2, s. 48; 1931, nr 6-7, s. 90; 1931, nr 10, s. 122; J. Dziwoki, R. Josiński, Słownik biograficzny, s. 157, Myszor, Historia diecezji, s. 85, 86 i 199; Olszar, Duchowieństwo katolickie, s. 397, 399, 456, 459 nn, 471, 540; E. Josińska, Umacniał ludzi w wierze. Mój wujek ksiądz, GN 2005, nr 1, (dodatek katowicki), s. 6.   


{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - J]]
[[Kategoria:Biografie - J]]

Wersja z 21:56, 14 maj 2018

Josiński Robert (1888-1945)

Urodził się 17 kwietnia 1888 w Bralinie w rodzinie Antoniego i Franciszki z d. Gogol. Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości, po czym kontynuował naukę w gimnazjum w Kępnie, a następnie w renomowanym Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu. Po zdaniu w 1908 roku matury, zaczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Studiował także przez sześć semestrów slawistykę. 22 czerwca 1912 przyjął święcenia kapłańskie. 28 czerwca 1912 został mianowany wikarym w Nowym Bytomiu. W styczniu 1916 roku otrzymał dekret wikariusza w berlińskiej parafii św. Jadwigi. W Berlinie był także nauczycielem religii w gimnazjum i szkole elementarnej. Po zdaniu w 1917 roku egzaminu proboszczowskiego, powierzono mu kurację Wniebowzięcia NMP w Arnswalde. Tam również uczył religii w szkole ludowej, liceum i szkole realnej. Uczył także języka polskiego, po polsku nauczał religii wśród dzieci polskich robotników sezonowych. Następnie został zaangażowany przez pochodzącego również z Bralina, ks. Michała Lewka do prac plebiscytowych na Górnym Śląsku. Po plebiscycie i podziale Śląska przeniósł się na teren Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego.

W kwietniu 1922 roku tymczasowo zawiadował parafią w Nowym Bytomiu. Z dniem 1 września 1922 został katechetą w Państwowym Gimnazjum w Katowicach. W 1923 roku na uniwersytecie w Poznaniu ukończył kurs języka łacińskiego. 1 lipca 1925 uzyskał dyplom kwalifikacyjny katechety. Tego samego roku mianowano go stałym katechetą w Gimnazjum Państwowym w Katowicach. W 1926 roku został cenzorem książek. W 1927 roku został mianowany przez bpa A. Lisieckiego moderatorem Sodalicji Mariańskiej uczniów szkół średnich i członkiem Rady Naczelnej. W tym samym roku ks. Jasiński został członkiem komisji Pro Disciplina Seminarii Dioecesani. W 1929 roku został uhonorowany odznaczeniem Pro Ecclesia et Pontifice. Bp S. Adamski mianował go w 1931 roku radcą duchownym. Wojewoda śląski M. Grażyński w 1930 roku przyznał mu tytuł profesora. Odznaczony został za zasługi w pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej - Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1936 roku i Brązowym Medalem „Za długoletnią Służbę” w 1938 roku. Stał się jednym z członków założycieli Komitetu Budowy Kościoła Szkolnego i Garnizonowego w Katowicach. Był prezesem Stowarzyszenia Księży Katechetów na Śląsku. W 1933 roku na podstawie pracy Żywoty Świętych w nauce religii , został nadany mu przez Wydział Teologiczny Uniwersytetu Lwowskiego stopień magistra teologii. Od 1932 roku uczył religii w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym w Katowicach. Bp Adamski mianował w 1938 roku ks. Josińskiego dyrektorem Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła. 31 maja 1939 został kuratorem i wizytatorem ss. elżbietanek. Od września 1939 roku pełnił zastępstwa w parafiach pozbawionych proboszczów jako wikary substytut w Dziećkowicach od 6 września, Mikołowie od 8 września. Z dniem 22 września 1939 został wikarym w parafii św. Barbary w Chorzowie. Zmarł 23 stycznia 1945 w Chorzowie.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Roberta Josińskiego; Schematyzm 1924-1947; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 10, s. 67; 1930, nr 2, s. 48; 1931, nr 6-7, s. 90; 1931, nr 10, s. 122; J. Dziwoki, R. Josiński, Słownik biograficzny, s. 157, Myszor, Historia diecezji, s. 85, 86 i 199; Olszar, Duchowieństwo katolickie, s. 397, 399, 456, 459 nn, 471, 540; E. Josińska, Umacniał ludzi w wierze. Mój wujek ksiądz, GN 2005, nr 1, (dodatek katowicki), s. 6.