Tekst źródłowy strony Jezuici - Czechowice-Dziedzice

Dom Rekolekcyjny [[Św. Józef|św. Józefa]] wraz z kaplicą był pierwszym tego typu ośrodkiem w Polsce. Wybudowany według projektu Jutnera i Bolka z Bielska, oficjalnie oddany do użytku 8 grudnia 1905, gdy prowincjałem był o. Władysław Ledóchowski, a proboszczem Czechowic ks. Ryszard Jarosz. Na pierwszego superiora domu wybrano [[Łaszczyk Łukasz|o. Łukasza Łaszczyka]]. Ze względu na lokalizację stacji kolejowej, dom nosił nazwę Dom Rekolekcyjny w Dziedzicach, a od 1958 roku Dom Rekolekcyjny w Czechowicach-Dziedzicach. Od 1915 roku do 1918 roku w Czechowicach mieściły się studia teologiczne dla kleryków jezuickich, w latach 1914-1915 oraz 1947-1977 prowadzono Trzecią Probację. W 1940 roku w domu okupanci niemieccy urządzili punkt przejściowy nr 173 dla przesiedleńców niemieckich, od 7 lipca 1942 mieścił się tu Polenlager nr 63. Do 1945 roku nie prowadzono żadnej pracy duszpasterskiej. Po wojnie [[jezuici]] powrócili do Czechowic, przywracając rekolekcje, pracę duszpasterską pośród mieszkańców oraz misje ludowe. 15 lutego 1951 przy kaplicy domu rekolekcyjnego erygowano [[Parafia|parafię]] św. Józefa. 11 kwietnia 1987 otrzymano zgodę na budowę kościoła, poświęcono go 17 maja 1998. Dekretem z 5 maja 1998 zmieniono patrona parafii na [[Św. Andrzej Bobola|św. Andrzeja Bobolę]], który od 14 listopada 1999 został głównym patronem Czechowic-Dziedzic. 

==Bibliografia==
J. Kiedos, Jezuici i ich działalność na terenie diecezji katowickiej do roku 1992, Skoczów; J. Kiedos, Zakony i zgromadzenia zakonne w życiu diecezji katowickiej do wybuchu II wojny światowej, Katowice 1996; Towarzystwo Jezusowe na Śląsku Cieszyńskim. Studium ekumeniczne, red. J. Budniak i K. Mozor, Kraków 2005; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996, s. 108-109. 

[[Kategoria:Jezuici|Dziedzice]]