Jeżowicz Jan

Jeżowicz Jan (1910-1971)

Urodził się 1 sierpnia 1910 w Haźlachu w rolniczej rodzinie Jana i Anny z d. Chrobok. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się przez 4 lata w Państwowym Gimnazjum w Cieszynie. Naukę kontynuował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie, gdzie w 1930 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze dekretem wojewody śląskiego został mianowany nauczycielem 7. klasowej szkoły powszechnej w Kaczycach. Był aktywnym działaczem Akcji Katolickiej i Macierzy Szkolnej.

Po wybuchu II wojny światowej, szykanowany i prześladowany przez gestapo, znalazł schronienie w Zgromadzeniu Księży Salezjanów w Pogrzebieniu, gdzie udzielał tajnych lekcji z literatury polskiej i ukończył pierwszy rok filozofii. We wrześniu 1940 roku został przeniesiony do Zakładu Salezjanów w Oświęcimiu. Ukończył tam kolejny rok filozofii oraz uzupełnił maturę o materiał z zakresu łaciny i greki. W 1941 roku dostał się przez zieloną granicę do Krakowa, gdzie planował odbyć nowicjat. Musiał jednak uchodzić stamtąd do Łapanowa, a potem do Tarnowa. Następnie przez rok przebywał w Skawie, gdzie pod kierunkiem miejscowych księży studiował teologię. W lipcu 1942 roku, z uwagi na grożące mu niebezpieczeństwo, opuścił Skawę i schronił się w Łapanowie. Do końca okupacji hitlerowskiej był tam tajnym nauczycielem.

Po zakończeniu II wojny światowej powrócił na Śląsk Cieszyński i objął funkcję kierownika szkoły w Haźlachu. W październiku 1945 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 27 czerwca 1948 w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa J. Bieńka.

Po święceniach był na zastępstwie duszpasterskim w parafiach: św. Wojciecha w Mikołowie i św. Mikołaja w Bielsku (obecnie diecezja bielsko-żywiecka). W październiku 1948 roku bp Stanisław Adamski mianował go lokalistą w Wapienicy oraz katechetą bielskich szkół średnich: Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Męskiej stopnia podstawowego i licealnego, Państwowego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli, Państwowym Liceum Plastycznym i Państwowej Szkole Żeńskiej Przysposobienia Przemysłu. W latach 1950-1951 ks. Jeżowicz rozbudował w Wapienicy kościół. Jego staraniem powstało tam również nowe probostwo. W 1953 roku został mianowany kuratusem. Dwa lata później zgłosił się do egzaminu proboszczowskiego. Napisał wówczas pracę nt. 10-letni plan pracy duszpasterskiej w parafii Opatrzności Bożej w Jaworzu koło Bielska.

Po erygowaniu w Wapienicy nowej parafii, w 1957 roku otrzymał nominację na jej administratora z tytułem proboszcza. Pod koniec lat 50. XX wieku pełnił ponadto funkcję katechety w Technikum Handlowym, Technikum Gastronomicznym i Zasadniczej Szkole Gastronomicznej w Bielsku. Na polecenie biskupa katowickiego zaczął przygotowywać wiernych swojej parafii do budowy nowego kościoła w Aleksandrowicach, które częściowo należały do parafii w Wapienicy. Ks. Jeżowicz miał osobiście nadzorować pierwsze prace związane z lokalizacją terenu, a następnie samą budowę. W sierpniu 1964 roku w uznaniu zasług otrzymał tytuł radcy duchownego. W 1970 roku został mianowany proboszczem parafii św. Marcina w Ochabach, gdzie duszpasterzował niespełna kilkanaście miesięcy. Zmarł 2 lipca 1971 w szpitalu przy ul. Francuskiej w Katowicach. Został pochowany w Wapienicy.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Jeżowicza; Schematyzm 1953-1977.