Jan XIII

Z e-ncyklopedia

Jan XIII (zm. 972), papież

Urodził się w Rzymie, data jego narodzin jest nieznana. Zmarł 6 września 972. Pochodził z rzymskiej arystokracji. Prawdopodobnie mógł wywodzić się z rodziny Krescencjuszów. Po śmierci Benedykta V cesarz Otton wraz z Rzymianami jednomyślnie wybrali go na papieża. Pełnił on wówczas funkcję biskupa Narni, obecnie jest to miejscowość Terni na północ od Rzymu. Papież Jan XIII podczas swojego pontyfikatu wprowadził radykalną i surową dyscyplinę oraz prowadził politykę procesarską. Szlachta rzymska wyraźnie się temu sprzeciwiła. Pod przewodnictwem prefekta miasta, Krescencjusza I doprowadziła do powstania. W grudniu 965 roku uwięziono papieża w Zamku Św. Anioła, następnie został przewieziony do Kampanii, skąd Pandalf z Kapui pomógł mu uciec. W 966 roku powrócił do Rzymu przy uroczystym wjeździe. Cesarz nie zostawił całej tej sytuacji bez echa, surowo ukarał buntowników. Od tego czasu, pontyfikat papieża płynął spokojnie. Wszelkie działania państwa kościelnego były w porozumieniu z cesarzem. Otton podczas synodu w Rawennie w roku 967 oddał państwu kościelnemu egzarchat w Rawennie oraz wiele dawno utraconych obszarów. Przy tej okazji utworzono arcybiskupstwo w Magdeburgu, ponieważ wcześniej był sprzeciw Moguncji i Halberstadtu. Pierwszym arcybiskupem Magdeburga został Adalbert, wyświęcony osobiście przez papieża. W zamian za odzyskane ziemie oraz przekazanie egzarchatu Rawenny, w Boże Narodzenie 967 roku, Jan XIII koronował syna Ottona na współcesarza, zaś w 972 roku dokonał koronacji jego małżonki, bizantyjskiej księżniczki, Teofano. Nie tylko państwo korzystało na współpracy papieża i cesarza, państwo kościelne także otrzymało wiele dobra. Dowodem na to jest kościół magdeburski, który miał tworzyć, wedle szeroko zakreślanego planu Ottona I, ośrodek misyjny kościoła niemieckiego w krajach słowiańskiego Wschodu.

Za czasów pontyfikatu papieża Jana XIII miały miejsce ważne wydarzenia dla Polski. Jednym z tych wydarzeń było przyjęcie chrześcijaństwa w 966 roku. Od Jana XIII zaczęto święcić i nadawać imiona dzwonom, a ten zwyczaj pozostał do dziś.

Bibliografia

R. Fischer–Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 2000, s. 43-44; Seppelt i Löffler, Dzieje Papieży, Poznań 1936, s. 179-180; Encyklopedia Katolicka, Ignoratio Elenchi – Jędrzejów, t. VII, Lublin 1997, kol. 829.