Jan VI (zm. 705)
Był Grekiem, nie znana jest data jego narodzin, oraz niewiele wiadomo o jego pontyfikacie, który zaczął się końcem 701 roku. Miał ciężkie relacje z Rzymem wschodnim. Cesarz Tyberiusz 3 nie uznawał elekcji Jana, autorytet Papieża wzrósł przez plany podporządkowania sobie Italii. Był zagrożony przez przybyłego z Sycylii namiestnika cesarskiego Teofilakta. Straż obywatelska uchroniła go od aresztowania przez wysłanników wschodniego Rzymu. Służby porządkowe i mieszkańcy miast po inwazji władcy Benewentu zapobiegły usunięciu Jana. Następnie Papież musiał bronić namiestnika przed zemstą ludu Rzymskiego. W trakcie pontyfikatu wpływy Longobardów pod wodzą księcia Gisulfa I nad rejonami zarządów Bizancjum uległy umocnieniu. Papież pertraktując wykupił wszystkich jeńców z niewoli, z czasu najazdu (około 702 roku) Dzięki temu nakłonił Longobardów do odstąpienia od plądrowania kraju. Interweniował na rzecz arcybiskupa Yorku Wilfryda w procesie wytoczonym arcybiskupowi Teodorowi z Caterburry. Zwołał synod w Rzymie w 704 roku, który trwał 4 miesiące w trakcie którego rozważano sprawy jurysdykcji kościelnej na terenie Anglii. Zmarł na początku 705 roku w Rzymie, został pochowany w bazylice św. Piotra.
Bibliografia
K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 80; T. Kaczmarek, Jan VI, w: Encyklopedia Katolicka, t. 7, Lublin 1997, kol. 827; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1996, s. 31.
