Innocenty XI

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 18:20, 18 cze 2022 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (dr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Bł. Innocenty XI (1611-1689), papież

Benedetto Odescalchi urodził się 19 maja 1611 w Como w rodzinie kupieckiej Livio Odescalchiego i Paoli Castelli. Na początku kształcił się w jezuickim kolegium w Como. W latach 1636-1638 studiował w Rzymie na uniwersytecie Sapienza, a następnie w Neapolu, gdzie zdobył doktorat obojga praw – z prawa kościelnego i cywilnego. W wieku 24 lat wstąpił na drogę kapłaństwa. W 1639 roku otrzymał urząd prefekta Kamery Apostolskiej w Rzymie, w 1644 roku – gubernatora Maceraty, komisarza finansowego w marchii Ankony. W 1645 roku papież Innocenty X mianował go kardynałem i legatem papieskim w Ferrarze. W 1650 roku został konsekrowany na biskupa Novary, a w latach 1652 – 1654 zarządzał tą diecezją. Pełnił liczne funkcje w kongregacjach rzymskich. Wyróżniał się ascetycznym trybem życia i pracowitością. Po śmierci papieża Klemensa X w 1676 roku, po trwającym ponad dwa miesiące konklawe, kardynałowie wybrali go 21 września 1676 na papieża. Był kandydatem na papieża już w poprzednim konklawe w 1670 roku, jednak wtedy brakowało mu poparcia Francji. W 1676 roku wybrano go jednogłośnie. Jest uważany za jednego na najbardziej godnych papieży tamtych czasów, a jego pontyfikat jest postrzegany jako jeden z ważniejszych w historii Kościoła. Papież zaniechał organizowania wystawnych przyjęć i życia ponad stan. Zabiegał o morale duchownych. Nawoływał do ewangelicznego kaznodziejstwa, katechizowania i ścisłego przestrzegania ślubów zakonnych. Był zwolennikiem stosowania rygorystycznych kryteriów przy doborze kandydatów na księży i biskupów. Podjął reformę finansową Państwa Kościelnego. Był przeciwnikiem symonii i nepotyzmu, potępił kwietyzm, który zakładał całkowitą bierność człowieka w doskonaleniu duchowym. Został zapamiętany jako hojny dla ubogich, oszczędny i surowy wobec siebie. Innocenty XI zabrał głos w sprawie Afrykańczyków porywanych do Ameryki. Ustanowił hierarchię kościelną na terenach misyjnych. Sprzeciwił się absolutyzmowi francuskiego króla Ludwika XIV, który zmusił duchowieństwo francuskie do przyjęcia w 1682 roku tzw. „Czterech Artykułów Gallikańskich”, które zakładały, że doktrynalne orzeczenia papieskie będą ostateczne, jeśli przyjmie je cały Kościół. Uznawały więc wyższość soboru powszechnego nad papieżem oraz ustalały, że władza papieska jest ograniczona we Francji zwyczajami Kościoła Gallikańskiego. W wyniku działań papieża, Ludwik XIV był wrogo nastawiony do Stolicy Apostolskiej. Zajął terytoria papieskie w Awinionie i hrabstwie Venaissin. Papież doprowadził także do układu króla Polski Jana III Sobieskiego z cesarzem Leopoldem I, w wyniku którego doszło do wspólnej akcji pod Wiedniem i zwycięstwa nad Turkami w 1683 roku. Wyrazem wdzięczności Bogu za to zwycięstwo miało być ustanowione przez Innocentego XI święto Imienia Maryi, obchodzone obecnie 12 września – w rocznicę bitwy pod Wiedniem – jako wspomnienie dowolne. Król Polski przekazał papieżowi chorągiew Kara Mustafy ze słowami: Przybyliśmy, zobaczyliśmy, Bóg zwyciężył. W podzięce Innocenty XI przesłał królowi Polski symboliczny miecz i nadał mu tytuł obrońcy wiary.

Po 13 latach rządów w Kościele, Innocenty XI zmarł w Rzymie 12 sierpnia 1689. Zaraz po jego śmierci rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, który został jednak przerwany przez papieża Benedykta XV, by nie drażnić Francji, która czuła do Innocentego XI jawną niechęć. Dopiero papież Pius XII wyniósł go do chwały ołtarzy w 1956 roku.

  • Kościół czci Innocentego XI jako błogosławionego w liturgii 12 sierpnia.
  • W ikonografii przedstawiany jest w stroju pontyfikalnym.

Bibliografia

R. Fisher-Wollpert, Leksykon papieży, przekład: Bernard Białecki, Wydawnictwo ZNAK, Kraków 1990, s. 163-164; K. Kuźmak, Innocenty XI, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 7, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1997, kol. 253-254; Bł. Innocenty XI, [w:] Internetowa Liturgia Godzin - Czytelnia, [1], [dostęp: 4.12.2018].