Innocenty VI: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Innocenty VI (1282-1362), papież== | ==Innocenty VI (1282-1362), papież== | ||
Étienne Aubert urodził się w 1282 roku w Monts we Francji. Był wybitnym prawnikiem, profesorem prawa cywilnego na uniwersytecie w Tuluzie, a później głównym sędzią tego miasta. Pełnił funkcję biskupa Noyon i Clermont. [[Klemens VI]] mianował go kardynałem-prezbiterem, a później kardynałem-biskupem Ostii i penitencjariuszem. Po śmierci papieża Klemensa VI został wybrany na papieża 18 grudnia 1352. Przyjął imię Innocenty VI. W czasie swojego pontyfikatu zabrał się do reformowania kurii i tępienia nadużyć. Ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej. Potępił kumulowanie beneficjów, a duchowni mieli powrócić do miejsca, w których urzędowali. Poparł przełożonych zakonów, którzy chcieli przywrócić rygory zakonne. Chciał wrócić do Rzymu, ale sytuacja panująca w Państwie Kościelnym nie pozwoliła mu na to. Wysłał tam swojego legata Egidio Albornoza, który podporządkował papiestwu większość terenów i zmodernizował administrację. 5 kwietnia 1355 Innocenty VI wyraził zgodę na koronację cesarza Karola IV na króla Czech. Rok później cesarz ten ogłosił Złotą Bullę, która uregulowała sprawę wyboru króla niemieckiego, wybór mógł się odbywać bez zgody papieża. Papież podczas swojego pontyfikatu odniósł wiele niepowodzeń m.in. nie zapobiegł wznowieniu wojny stuletniej pomiędzy Anglią a Francją, był zmuszany do nakładania kar kościelnych na króla Piotra I, ponieważ był on rozwiedziony ze swoją żoną, daremne okazały się tez próby mediacji pomiędzy Kastylią a Aragonią. | Étienne Aubert urodził się w 1282 roku w Monts we Francji. Był wybitnym prawnikiem, profesorem prawa cywilnego na uniwersytecie w Tuluzie, a później głównym sędzią tego miasta. Pełnił funkcję biskupa Noyon i Clermont. [[Klemens VI]] mianował go kardynałem-prezbiterem, a później kardynałem-biskupem Ostii i penitencjariuszem. Po śmierci papieża Klemensa VI został wybrany na papieża 18 grudnia 1352. Przyjął imię Innocenty VI. W czasie swojego pontyfikatu zabrał się do reformowania kurii i tępienia nadużyć. Ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej. Potępił kumulowanie beneficjów, a duchowni mieli powrócić do miejsca, w których urzędowali. Poparł przełożonych zakonów, którzy chcieli przywrócić rygory zakonne. Chciał wrócić do Rzymu, ale sytuacja panująca w Państwie Kościelnym nie pozwoliła mu na to. Wysłał tam swojego legata Egidio Albornoza, który podporządkował papiestwu większość terenów i zmodernizował administrację. 5 kwietnia 1355 Innocenty VI wyraził zgodę na koronację cesarza Karola IV na króla Czech. Rok później cesarz ten ogłosił Złotą Bullę, która uregulowała sprawę wyboru króla niemieckiego, wybór mógł się odbywać bez zgody papieża. Papież podczas swojego pontyfikatu odniósł wiele niepowodzeń m.in. nie zapobiegł wznowieniu wojny stuletniej pomiędzy Anglią a Francją, był zmuszany do nakładania kar kościelnych na króla Piotra I, ponieważ był on rozwiedziony ze swoją żoną, daremne okazały się tez próby mediacji pomiędzy Kastylią a Aragonią. | ||
Zmarł 12 września 1362 w Awinionie w poczuciu klęski z powodu niezrealizowanych planów, szczególnie nieudanego powrotu do Rzymu. | Zmarł 12 września 1362 w Awinionie w poczuciu klęski z powodu niezrealizowanych planów, szczególnie nieudanego powrotu do Rzymu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
K. Śmigiel, Innocenty VI, w: Encyklopedia Katolicka, t. 7, Lublin 1997, kol. 251-252; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 247-249; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 122. | K. Śmigiel, Innocenty VI, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 7, Lublin 1997, kol. 251-252; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 247-249; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 122. | ||
{{Papież}} | {{Papież}} | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Papieże - I|Innocenty VI]] | [[Kategoria:Papieże - I|Innocenty VI]] | ||
[[Kategoria:Biografie - I]] | [[Kategoria:Biografie - I]] | ||
Wersja z 11:58, 20 sty 2019
Innocenty VI (1282-1362), papież
Étienne Aubert urodził się w 1282 roku w Monts we Francji. Był wybitnym prawnikiem, profesorem prawa cywilnego na uniwersytecie w Tuluzie, a później głównym sędzią tego miasta. Pełnił funkcję biskupa Noyon i Clermont. Klemens VI mianował go kardynałem-prezbiterem, a później kardynałem-biskupem Ostii i penitencjariuszem. Po śmierci papieża Klemensa VI został wybrany na papieża 18 grudnia 1352. Przyjął imię Innocenty VI. W czasie swojego pontyfikatu zabrał się do reformowania kurii i tępienia nadużyć. Ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej. Potępił kumulowanie beneficjów, a duchowni mieli powrócić do miejsca, w których urzędowali. Poparł przełożonych zakonów, którzy chcieli przywrócić rygory zakonne. Chciał wrócić do Rzymu, ale sytuacja panująca w Państwie Kościelnym nie pozwoliła mu na to. Wysłał tam swojego legata Egidio Albornoza, który podporządkował papiestwu większość terenów i zmodernizował administrację. 5 kwietnia 1355 Innocenty VI wyraził zgodę na koronację cesarza Karola IV na króla Czech. Rok później cesarz ten ogłosił Złotą Bullę, która uregulowała sprawę wyboru króla niemieckiego, wybór mógł się odbywać bez zgody papieża. Papież podczas swojego pontyfikatu odniósł wiele niepowodzeń m.in. nie zapobiegł wznowieniu wojny stuletniej pomiędzy Anglią a Francją, był zmuszany do nakładania kar kościelnych na króla Piotra I, ponieważ był on rozwiedziony ze swoją żoną, daremne okazały się tez próby mediacji pomiędzy Kastylią a Aragonią. Zmarł 12 września 1362 w Awinionie w poczuciu klęski z powodu niezrealizowanych planów, szczególnie nieudanego powrotu do Rzymu.
Bibliografia
K. Śmigiel, Innocenty VI, [w:] Encyklopedia Katolicka, t. 7, Lublin 1997, kol. 251-252; K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 247-249; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1990, s. 122.
| |||||
| |||||