Husyci

czeska sekta religijna i narodowo-polityczna, założona w 1419 roku przez Jana Žižkę spośród zwolenników J. Husa. Pierwotnie byli zwani wiklefistami, a od 1420 roku husytami. Odłam bardziej radykalny otrzymał miano taborytów, przewodzili mu kolejno J. Żiżka i Prokop Wielki.

Husyci uznawali jedynie Pismo Święte jako źródło objawienia. Odrzucali kult obrazów, sakramenty, spowiedź, ostatnie namaszczenie, naukę o przeistoczeniu, o czyśćcu, o wstawiennictwie świętych, relikwie, pokutę i wszystkie święta kościelne z wyjątkiem niedzieli.

Umiarkowane skrzydło husytów żądało udzielania komunii pod dwiema postaciami i wprowadzenia ścisłej dyscypliny kościelnej. Przewodził mu Jan z Rokycan - nazywano ich utrakwistami lub kalikstynami.

Sobór w Bazylei w 1433 roku przyjął ich żądania i na mocy kompaktatów bazylejskich, czyli praskich, pozwolił powrócić na łono Kościoła katolickiego. Herezja husycka była ostatnim wielkim ruchem heterodoksyjnym w dziejach średniowiecznego chrześcijaństwa zachodniego.

Bibliografia

Encyklopedia WIEM.