Hudziec Karol

Z e-ncyklopedia

Hudziec Karol (1829-1902), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego

Urodził się 1 stycznia 1829 w Karwinie. Po ukończeniu wiejskiej szkoły pierwsze dwa lata gimnazjum odbył pod kierownictwem ks. Onderka, a kolejne cztery w Katolickim Gimnazjum w Cieszynie. Wiedzę z zakresu filozofii pobierał w Brnie i Ołomuńcu, a od 1849 roku wstąpił do ołomunieckiego seminarium duchownego studiując teologię. 20 lipca 1953 przyjął święcenia kapłańskie, po których został ustanowiony wikarym we Frysztacie. Jako wikary odznaczył się gorliwością, a z czasem zyskał uznanie jako dobry kaznodzieja i katecheta. Te przymioty znalazły uznanie u hr. Larischa, który zatrudnił go w charakterze wychowawcy i nauczyciela swego syna Henryka, późniejszego marszałka śląskiego. Po śmierci proboszcza frysztackiego ks. Plazunia został ustanowiony 2 kwietnia 1864 rządcą tej parafii, również dzięki poparciu hr. Larischa. Obok probostwa był również dziekanem, radcą wikariatu generalnego, komisarzem biskupim, kanonikiem honorowym kapituły wrocławskiej oraz członkiem krajowej rady szkolnej. Po śmierci ks. Karola Findińskiego, dotychczasowego wikariusza generalnego dla Śląska Cieszyńskiego, kard. G. Kopp stanął przed dylematem ustanowienia jego następcy. Wg relacji ks. Londzina ordynariusz zamierzał mianować Niemca, jednak pod presją walki, która rozgorzała w prasie polskiej i czeskiej oraz postulatom zgłaszanym w parlamencie austriackim o wyłączenie Śląska Cieszyńskiego z diecezji wrocławskiej, zamianował Polaka ks. Hudźca. Nominacja została podpisana 29 listopada 1897. Dobrze łączył funkcje duszpasterskie ze społecznymi. Przed objęciem funkcji wikariusza generalnego dbał o interesy polskie w tej części diecezji wrocławskiej, chętnie zabierał głos w sprawach politycznych kandydując nawet dwu- lub trzykrotnie, bez powodzenia, do sejmu opawskiego. Pisywał do „Gwiazdki Cieszyńskiej”, bronił polskiego gimnazjum w Cieszynie, a także dzięki niemu w Ostrawie były głoszone polskie kazania. Także jako wikariusz generalny potrafił łączyć polskość, a równocześnie nie konfliktować wspólnoty. Za swoją pracę otrzymał godności i odznaczenia. Pracując jeszcze u hr. Larischa, dzięki nuncjuszowi Jakobiniemu, otrzymał godność honorowego kapelana Jego Świątobliwości, 22 maja 1898 papież nadał mu tytuł protonotariusza apostolskiego (prałat), cesarz Franciszek Józef odznaczył go Krzyżem Komandorskim, a miasto Frysztat nadało mu honorowe obywatelstwo. Ks. Hudziec zmarł po krótkiej chorobie 17 lutego 1902. Został pochowany na frysztackim cmentarzu.

Bibliografia

„Gwiazdka Cieszyńska” 1897, nr 50, s. 585; „Gwiazdka cieszyńska” 1902, nr 8, s. 85; Schematismus 1901, s. 9, 91-94; J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn 1926, s. 62-65;