Huchracki Józef

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 05:38, 5 wrz 2009 autorstwa Emilia (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Huchracki Józef (o. Euzebiusz) OFM (1885-1942), franciszkanin

Huchracki Jozef.jpg

Urodził się w Katowicach 15 października 1885 roku w rodzinie Piotra i Stanisławy Bonczkowskiej. Rodzice pochodzili z Wielkopolski. Ojciec był stolarzem i pracował w kopalni „Ferdynand” (dziś „Katowice”). Po maturze wstąpił do zakonu franciszkańskiego we Wrocławiu – Karłowicach. 8 kwietnia 1907 złożył śluby zakonne, a po 6 letnich studiach, złożył uroczyste śluby zakonne (16 kwiecień 1910). Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1913 z rąk kard. Georga Koppa. W październiku 1914 roku został powołany do służby w wojsku pruskim. Dwa lata spędził na froncie wschodnim (nad Dźwiną), a następnie na froncie zachodnim, we Francji. Otrzymał odznaczenie wojskowe "Żelazny Krzyż" II klasy, jako proboszcz 37 Dywizji Piechoty. Po plebiscycie przeniósł się do tzw. komisariatu poznańskiego, który w 1929 roku uzyskał prawa prowincji - dziś pw. Wniebowzięcia NMP w Polsce z siedzibą w Katowicach Panewnikach. Był zwolennikiem Wojciecha Korfantego. 16 czerwca 1938 został mianowany przełożonym klasztoru w Miejskiej Górce na Goruszkach k/ Rawicza.

W Goruszkach zastała go II wojna światowa. 15 lutego 1940 do klasztoru na Goruszkach przybyło poznańskie gestapo, którzy w klasztorze internowali zakonników i innych księży diecezjalnych. Otrzymał propozycje zwolnienia za cenę podpisania tzw. volkslisty. Odmówił. 1 kwietnia 1941 nastąpiła likwidacja klasztoru na Goruszkach. Gestapo zabrało internowanych księży i zakonników z klasztoru umieściło ich w klasztorze ojców benedyktynów w Lubiniu k. Kościana. Od 26 kwietnia 1941 o. Euzebiusz i dwaj inni zakonnicy znaleźli się również wśród internowanych w Lubiniu. Po likwidacji 6 października 1941 klasztoru w Lubiniu księża i zakonnicy zostali przewiezieni do Poznania do Fortu VII, a następnie 30 października 1941 zostali przetransportowani do Dachau. W obozie otrzymał numer 28240 i został przydzielony na blok 28, izba 4. Zginął zagazowany w transporcie tzw. inwalidów z 5/6 maja 1942. Trwa proces beatyfikacyjny.