Herzog Edward

Herzog Edward (1801-1867), kanonik chełmiński

Urodził się w Ząbkowicach 5 grudnia 1801 w rodzinie Kacpra i Fryderyki z d. Baudis. Po ukończeniu gimnazjum w Kłodzku rozpoczął studia teologiczne we Wrocławiu. Tam przyjął święcenia kapłańskie 11 marca 1826 z rąk bpa Emmanuela von Schimonskiego. Po święceniach został wikarym w Nysie, a po ośmiu latach został przeniesiony do Głogowa. Następnie został ustanowiony proboszczem w Krzeszowie (wówczas Krasobór, niem. Gruessau) lecz po zaledwie czterech miesiącach bp Anastazy Sedlag zaproponował mu posadę przełożonego w Seminarium Duchownym w Pelplinie. Pod koniec maja 1838 roku objął swój urząd pełniąc go do 1850 roku. W seminarium pracował do 1856 roku wykładając homiletykę, pedagogikę i naukę o szafarstwie sakramentów. 19 lutego 1840 został powołany na kanonika chełmińskiego i mianowany radcą przy wikariacie generalnym, który to urząd pełnił do 1856 roku. Z nominacji królewskiej, potwierdzonej przez Stolicę Apostolską został 27 grudnia 1849 prepozytem katedry chełmińskiej. W latach 1843-1849 był inspektorem nauki religii w gimnazjum w Chojnicach. Pełnił także funkcję kuratora nad zgromadzeniami zakonnymi. Wpierw, w 1853 roku, nadzorował dom sióstr św. Karola Boromeusza w Gdańsku, a kilka lat później sióstr wincentek w Chełmnie. Ks. Herzog posiadał talent oratorski i potrafił go wykorzystywać. Nawet dyrektor protestanckiego gimnazjum w Głogowie zalecał uczniom słuchać jego kazań. Sporo również opublikował. Wydał książkę do nabożeństwa, podręcznik do nauki religii dla dzieci oraz kilka tomów kazań i podręcznik teologii pastoralnej. Dodatkowo napisał i wydał Commonitorium Wincentego z Liryny oraz Listy św. Klemensa i św. Polikarpa, a także publikację polemiczną do niezgodnej z Magisterium Kościoła nauki Hermesa. Zmarł 17 kwietnia 1867 w Pelplinie i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym.

Bibliografia

A. Mańkowski, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 60-62.