Herrmann Teofil: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Hermann Teofil CM (1921-2003) == | ==Hermann Teofil CM (1921-2003) == | ||
Urodził się 12 sierpnia 1921 w Szerokiej jako syn Pawła i Justyny z d. Kocur. Po ukończeniu w 1933 roku szkoły powszechnej w Szerokiej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie. Dnia 30 października wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Jesienią 1941 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, które musiał w marcu 1942 przerwać z powodu likwidacji seminarium. 3 marca 1942 kleryk Hermann został aresztowany i więziony najpierw w Łukiszkach, a od 30 października 1942 w Poniewieżysku. Zwolniony jesienią 1943 roku z powodu | Urodził się 12 sierpnia 1921 w Szerokiej jako syn Pawła i Justyny z d. Kocur. Po ukończeniu w 1933 roku szkoły powszechnej w Szerokiej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie. Dnia 30 października wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Jesienią 1941 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, które musiał w marcu 1942 przerwać z powodu likwidacji seminarium. 3 marca 1942 kleryk Hermann został aresztowany i więziony najpierw w Łukiszkach, a od 30 października 1942 w Poniewieżysku. Zwolniony jesienią 1943 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia wyjechał do Krakowa i kontynuował tajne studia seminaryjne. 5 maja 1955 otrzymał święcenia kapłańskie. | ||
Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Żagań. W latach 1951-1957 pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie jako ojciec duchowny. Będąc wikarym w parafii Świętego Krzyża w Warszawie studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym ATK, uzyskując tytuł doktora na podstawie pracy nt. „Nowe kierunki egzegezy biblijnej Jana Maldonata oraz jej wartości na podstawie współczesnych prądów teologicznych katolickich i innowierczych”. W latach 1957-1958 pełnił obowiązki dyrektora seminarium internum w Krakowie, a także pracował jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W latach 1958-1967 pełnił obowiązki wicerektora Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie, a następnie w latach 1967-1971 obowiązki rektora. W roku 1971 wyjechał do Gościkowa - Paradyża, gdzie do roku 1975 był rektorem i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie gdzie przygotował rozprawę habilitacyjną nt ”Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Pawła" , którą przedstawił w kolokwium habilitacyjnym 14 czerwca 1977 w ATK w Warszawie. W 1980 roku założył [[Apostolat Maryjny - stowarzyszenie|Apostolat Maryjny]] . W latach 1994-1003 mieszkał w domu Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Radnej 14. Redagował periodyki: „Promienie Pośredniczki łask”(1981-1003), oraz „Apostoła Maryjnego” (1991-2003). Zmarł 9 września 2003 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach w grobowcu zakonnym. | Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Żagań. W latach 1951-1957 pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie jako ojciec duchowny. Będąc wikarym w parafii Świętego Krzyża w Warszawie studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym ATK, uzyskując tytuł doktora na podstawie pracy nt. „Nowe kierunki egzegezy biblijnej Jana Maldonata oraz jej wartości na podstawie współczesnych prądów teologicznych katolickich i innowierczych”. W latach 1957-1958 pełnił obowiązki dyrektora seminarium internum w Krakowie, a także pracował jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W latach 1958-1967 pełnił obowiązki wicerektora Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie, a następnie w latach 1967-1971 obowiązki rektora. W roku 1971 wyjechał do Gościkowa - Paradyża, gdzie do roku 1975 był rektorem i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie gdzie przygotował rozprawę habilitacyjną nt ”Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Pawła" , którą przedstawił w kolokwium habilitacyjnym 14 czerwca 1977 w ATK w Warszawie. W 1980 roku założył [[Apostolat Maryjny - stowarzyszenie|Apostolat Maryjny]] . W latach 1994-1003 mieszkał w domu Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Radnej 14. Redagował periodyki: „Promienie Pośredniczki łask”(1981-1003), oraz „Apostoła Maryjnego” (1991-2003). Zmarł 9 września 2003 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach w grobowcu zakonnym. | ||
Wersja z 22:36, 30 gru 2011
Hermann Teofil CM (1921-2003)
Urodził się 12 sierpnia 1921 w Szerokiej jako syn Pawła i Justyny z d. Kocur. Po ukończeniu w 1933 roku szkoły powszechnej w Szerokiej rozpoczął naukę w Małym Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie. Dnia 30 października wstąpił do Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Jesienią 1941 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie, które musiał w marcu 1942 przerwać z powodu likwidacji seminarium. 3 marca 1942 kleryk Hermann został aresztowany i więziony najpierw w Łukiszkach, a od 30 października 1942 w Poniewieżysku. Zwolniony jesienią 1943 roku z powodu pogarszającego się stanu zdrowia wyjechał do Krakowa i kontynuował tajne studia seminaryjne. 5 maja 1955 otrzymał święcenia kapłańskie.
Jego pierwszą placówką wikariuszowską był Żagań. W latach 1951-1957 pracował w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie jako ojciec duchowny. Będąc wikarym w parafii Świętego Krzyża w Warszawie studiował jednocześnie na Wydziale Teologicznym ATK, uzyskując tytuł doktora na podstawie pracy nt. „Nowe kierunki egzegezy biblijnej Jana Maldonata oraz jej wartości na podstawie współczesnych prądów teologicznych katolickich i innowierczych”. W latach 1957-1958 pełnił obowiązki dyrektora seminarium internum w Krakowie, a także pracował jako wykładowca w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy. W latach 1958-1967 pełnił obowiązki wicerektora Seminarium Duchownego w Gdańsku-Oliwie, a następnie w latach 1967-1971 obowiązki rektora. W roku 1971 wyjechał do Gościkowa - Paradyża, gdzie do roku 1975 był rektorem i wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1975-1977 przebywał w Rzymie gdzie przygotował rozprawę habilitacyjną nt ”Miłość braterska w Pierwszym Liście św. Pawła" , którą przedstawił w kolokwium habilitacyjnym 14 czerwca 1977 w ATK w Warszawie. W 1980 roku założył Apostolat Maryjny . W latach 1994-1003 mieszkał w domu Zgromadzenia w Warszawie przy ul. Radnej 14. Redagował periodyki: „Promienie Pośredniczki łask”(1981-1003), oraz „Apostoła Maryjnego” (1991-2003). Zmarł 9 września 2003 w Warszawie. Pochowany został na Powązkach w grobowcu zakonnym.
Bibliografia
W. Jacewicz, J. Woś, Martyrologium Polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacja hitlerowska w latach 1939-1945, Zesz. 5, Warszawa 1981, s. 362, 378.; Słownik Polskich Teologów Katolickich 1994-2003, pod red. ks. J. Mandziuka, t. 9, s. 216-217; G. Polak, Kto jest kim w kościele katolickim, Warszawa 1996, s. 130; GN 2004, nr 40 (dodatek katowicki), s. 6.