Henslok Herbert

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 22:21, 3 sie 2010 autorstwa Magda (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „==Henslok Herbert SCJ (1942-), misjonarz w Indonezji== Urodził się 26 lutego 1942 w Bieruniu Nowym, jako drugie z czworga dzieci Aleksandra i Marty Hensloków. Po uko…”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Henslok Herbert SCJ (1942-), misjonarz w Indonezji

Urodził się 26 lutego 1942 w Bieruniu Nowym, jako drugie z czworga dzieci Aleksandra i Marty Hensloków. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Bieruniu Nowym, podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Bieruniu Starym. Po dwóch latach nauki w Liceum wstąpił do Zgromadzenia Księży Sercanów. Postulat odbył w Tarnowie, a nowicjat w Mszanie Dolnej. Pierwsze śluby zakonne złożył w Pliszczynie k. Lublina. Po zdaniu matury w Tarnowie, podjął studia filozofii w Krakowie oraz teologii w Stadnikach. 18 czerwca 1967 otrzymał święcenia kapłańskie. Po nich odbył roczne studium liturgiczne w Krakowie.

Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia w Dobczycach. Po roku został przeniesiony do Lasek k. Warszawy. Tutaj pracował z ociemniałymi dziećmi. W czerwcu 1970 roku w Krakowie – Płaszowie odbył trzymiesięczny kurs przygotowawczy do pracy na misjach. 2 listopada 1970 wraz z ks. Gerardem Swobodą wyjechał przez Londyn do Indonezji, do miejscowości Palembang, gdzie znajdowała się siedziba prowincjała Zgromadzenia Sercanów, ks. Letkiewicza. Tutaj poznali język i zwyczaje ludności indonezyjskiej.

W latach 1975 – 1986 pracował przy parafii w Jambi. Wybudował szkołę, stworzył duszpasterstwo akademickie, wzniósł grotę Matki Bożej, odrestaurował kościół pw. św. Teresy, stworzył szkołę ogólnokształcącą i został jej dyrektorem. Po pracy w Jambi przez dwa lata kierował parafią misyjną w Lubuk Linggon.

Od 1988 roku pracował w Jakarcie. Jednak później został przeniesiony do Timiki w Papui – Nowej Gwinei. Niedawno uległ groźnemu wypadkowi, jednak po dłuższym okresie rekonwalescencji powrócił do Timiki, bo jak sam wyznał: „kocham ludzi, a oni potrzebują naszej pomocy”.

Bibliografia

Na naszej ziemi. Z życia nowobieruńskiej wspólnoty parafialnej, red. Z. Zając, Bieruń 1997, s. 108 - 110.