Harazin Izydor: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 20:11, 4 gru 2019

Harazin Izydor (1947-), proboszcz parafii św. Barbary w Katowicach-Giszowcu

Urodził się 12 kwietnia 1947 w Brzeźcach w rodzinie Antoniego i Klary z d. Smolorz. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie (1961-1965). Studiował w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie (1965-1972). W latach 1966-1968 odbył służbę wojskową w tzw. kleryckiej jednostce w Bartoszycach. Służył w jednej kompanii z ks. Jerzym Popiełuszko. Święcenia kapłańskie przyjął 30 marca 1972 w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach z rąk bpa Herberta Bednorza.

Jako wikariusz pracował w następujących parafiach: św. Jana Chrzciciela w Brennej (1972-1975; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), św. Filipa i Jakuba w Żorach (1975-1979), Wniebowzięcia NMP w Kobiórze (1979-1983). 8 czerwca 1983 otrzymał dekret budowniczego kościoła pw. św. Barbary w Giszowcu. Przy budowie swą pomoc okazała młodzież hiszpańska skupiona wokół Opus Dei. Kościół został poświęcony 23 października 1994 przez bpa Gerarda Bernackiego. Dzięki staraniu ks. Harazina wybudowano w Giszowcu kaplicę mszalną, dom katechetyczny i probostwo. Założył świetlicę środowiskową profilaktyczno-wychowawczą im. św. Brata Alberta oraz oratorium dla młodzieży. Dał się poznać jako organizator kolonii zimowych i letnich dla młodzieży, dzieci oraz osób niepełnosprawnych. Opieką duszpasterską otoczył górników z KWK Staszic. Wraz z byłym wikariuszem parafii ks. dr. Jan Kochlem założył w parafii Szkołę Słowa Bożego opartą na Lectio divina. W 2008 roku został mianowany przez abpa Damiana Zimonia kanonikiem gremialnym Kapituły Metropolitalnej w Katowicach. 26 sierpnia 2012 przeszedł na emeryturę. W 2012 roku został mianowany przez abpa Wiktora Skworca kapelanem Stowarzyszenia na Rzecz Niepełnosprawnych SPES w Katowicach oraz opiekunem duchowym Ośrodka Rehabilitacyjno–Edukacyjno–Wychowawczego w parafii św. Barbary w Katowicach– Giszowcu.

Bibliografia

Schematyzm Archidiecezji Katowickiej 2013, s. 227.

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 Urodził się 12 kwietnia 1947 w Brzeźcach w rodzinie Antoniego i Klary z d. Smolorz. Ukończył [[Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie|Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie]] (1961-1965). Studiował w [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie]] (1965-1972). W latach 1966-1968 odbył służbę wojskową w [[Jednostki kleryckie w Ludowym Wojsku Polskim|tzw. kleryckiej jednostce w Bartoszycach]]. Służył w jednej kompanii z [[Bł. Jerzy Popiełuszko| ks. Jerzym Popiełuszko]]. Święcenia kapłańskie przyjął 30 marca 1972  w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katedrze Chrystusa Króla w Katowicach]] z rąk [[Bednorz Herbert|bpa Herberta Bednorza]].
-Jako wikariusz pracował w następujących parafiach: [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Brennej|św. Jana Chrzciciela w Brennej]] (1972-1975; obecnie diecezja bielsko-żywiecka), [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|św. Filipa i Jakuba w Żorach]] (1975-1979), [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze|Wniebowzięcia NMP w Kobiórze]] (1979-1983). 8 czerwca 1983 otrzymał dekret budowniczego [[Parafia św. Barbary w Giszowcu|kościoła pw. św. Barbary w Giszowcu]]. Przy budowie swą pomoc okazała młodzież hiszpańska skupiona wokół Opus Dei. Kościół został poświęcony 23 października 1994 przez [[Bernacki Gerard|bpa Gerarda Bernackiego]].  Dzięki staraniu ks. Harazina wybudowano w Giszowcu kaplicę mszalną, dom katechetyczny i  probostwo. Założył świetlicę środowiskową profilaktyczno-wychowawczą im. [[Św. Brat Albert|św. Brata Alberta]] oraz oratorium dla młodzieży. Dał się poznać jako organizator kolonii zimowych i letnich dla młodzieży, dzieci oraz osób niepełnosprawnych. Opieką duszpasterską otoczył górników z KWK Staszic. Wraz z byłym wikariuszem parafii ks. dr Jan Kochlem założył w parafii Szkołę Słowa Bożego opartą na ''Lectio divina''. W 2008 roku został mianowany przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]] kanonikiem gremialnym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]]. 26 sierpnia 2012 roku przeszedł na emeryturę. W 2012 roku został mianowany przez [[Skworc Wiktor|abpa Wiktora Skworca]] kapelanem  Stowarzyszenia na Rzecz Niepełnosprawnych SPES w Katowicach oraz opiekunem duchowym Ośrodka Rehabilitacyjno–Edukacyjno–Wychowawczego w parafii św. Barbary w Katowicach– Giszowcu.
+Jako wikariusz pracował w następujących parafiach: [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Brennej|św. Jana Chrzciciela w Brennej]] (1972-1975; obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]), [[Parafia Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach|św. Filipa i Jakuba w Żorach]] (1975-1979), [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze|Wniebowzięcia NMP w Kobiórze]] (1979-1983). 8 czerwca 1983 otrzymał dekret budowniczego [[Parafia św. Barbary w Giszowcu|kościoła pw. św. Barbary w Giszowcu]]. Przy budowie swą pomoc okazała młodzież hiszpańska skupiona wokół Opus Dei. Kościół został poświęcony 23 października 1994 przez [[Bernacki Gerard|bpa Gerarda Bernackiego]].  Dzięki staraniu ks. Harazina wybudowano w Giszowcu kaplicę mszalną, dom katechetyczny i  probostwo. Założył świetlicę środowiskową profilaktyczno-wychowawczą im. [[Św. Brat Albert|św. Brata Alberta]] oraz oratorium dla młodzieży. Dał się poznać jako organizator kolonii zimowych i letnich dla młodzieży, dzieci oraz osób niepełnosprawnych. Opieką duszpasterską otoczył górników z KWK Staszic. Wraz z byłym wikariuszem parafii ks. dr. Jan Kochlem założył w parafii Szkołę Słowa Bożego opartą na '' Lectio divina''. W 2008 roku został mianowany przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]] kanonikiem gremialnym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej w Katowicach]]. 26 sierpnia 2012  przeszedł na emeryturę. W 2012 roku został mianowany przez [[Skworc Wiktor|abpa Wiktora Skworca]] kapelanem  Stowarzyszenia na Rzecz Niepełnosprawnych SPES w Katowicach oraz opiekunem duchowym Ośrodka Rehabilitacyjno–Edukacyjno–Wychowawczego w parafii św. Barbary w Katowicach– Giszowcu.
 ==Bibliografia==