Gosieniecki Wiktor

Gosieniecki Wiktor (1876-1956), artysta, grafik, pedagog

Urodził się 19 grudnia 1876 w Strzelnie jako syn Bernarda, mistrza malarskiego oraz Pelagii z d. Morawska. Od najmłodszych lat praktykował w pracowni ojca. Ukończył Gimnazjum Humanistyczne w Gnieźnie. W latach 1894-1905 kontynuował naukę m.in. w berlińskiej szkole rzemieślniczej oraz na wydziale malarstwa dekoracyjnego Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W związku z realizacją zleceń, odbywał liczne i częste podróże, głównie po Europie.

W 1904 zawarł związek małżeński z Marcelą Powidzką, z którego narodziło się dwoje dzieci- syn Zygmunt i córka Anna. W 1912 roku Gosieniecki wraz z rodziną przeniósł się z Gniezna do Poznania, gdzie utworzył m.in. Zakład Artystycznych Witraży i Malarstwa Kościelnego- Polichromia. W 1920 objął posadę dyrektora poznańskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych, której był współzałożycielem. W latach 1939-1944 przebywał w Warszawie, gdzie niedługo po zakończeniu działań wojennych, rozpoczął pracę na stanowisku wykładowcy w Zakładzie Malarstwa i Technik Ściennych w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych oraz nauczyciela w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych.

Jego działalność artystyczna charakteryzowała się wielką różnorodnością- zajmował się projektowaniem mebli, wyrobów z metalu, tworzył scenografie, planował wnętrza, zasłynął jako wykonawca licznych polichromii w kościołach na terenie Wielkopolski (m.in. w katedrze poznańskiej) i Pomorza. Głównie interesowały go jednak różne techniki malarskie, rysunek, grafika, litografia. Cykle dzieł wykonanych w tej właśnie technice graficznej ukazały się w formie trzech zeszytów. Zeszyt trzeci z 1925 roku, wydany przez Gosienieckiego w nakładzie 500 egzemplarzy, zawierał niezwykle dokładne litografie poswięcone m.in. zabytkom regionu tarnogórskiego, np. takim jak kościoły w Miasteczku Śląskim, Połomii, Lublińcu, Boronowie, Koszęcinie. Inne tablice przedstawiały zabytki z terenu Łagiewnik Wielkich, Syrynii czy Pszczyny.

Był laureatem wielu nagród. W 1937 został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi za całokształt pracy artystycznej i pedagogicznej. Na emeryturę przeszedł w 1951 roku. Zmarł 29 VIII 1956 roku w Gdańsku.

Bibliografia

Słownik biograficzny regionu tarnogórskiego, t.I, red. M. Wroński, Tarnowskie Góry 2004, s. 50-53.