Gorczaty Ludwik

Gorczaty Ludwik SDB (1877-1954), misjonarz

Urodził się 11 września 1877 w Dziećkowicach w rodzinie Antoniego i Józefy z d. Turczyńska. W 1894 roku wyjechał do Włoch i w Valsalice wstąpił do Zgromadzenia Księży Salezjanów. W latach 1897-1898 odbył nowicjat w Foglizo i złożył śluby zakonne. 24 października 1898 został posłany na misje do Chile w grupie 120 misjonarzy, z których było czternastu Polaków, a wśród nich Ludwik Gorczaty. Po przybyciu do Chile przebywał na kilku placówkach: Santiago Gratitud (1899); Valdivia (1909); Santiago Macul (1910).

Święcenia kapłańskie przyjął 8 lipca 1906 z rąk biskupa Santiago, stolicy Chile.

Nigdy już nie odwiedził Polski. Na misjach pracował ponad pół wieku. Zapisał się w Zgromadzeniu jako człowiek o krępej postawie i „końskim" zdrowiu. Całe życie bądź remontował zniszczone po trzęsieniu ziemi stacje misyjne, bądź też budował nowe. Jego biograf napisał, że: „moc ich wystawił". Zmarł w S. Filomena (Chile) 20 lipca 1954 na skutek krwotoku mózgowego.

Bibliografia

Dziećkowice, praca zbiorowa, pod red. A. Liskowackiej i R. Broma, Katowice 2005, s. 251-252; Marek Chmielewski, Pozaszkolna działalność misyjna salezjanów polskich w okresie rektoratu ks. Michała Rua (1888-1910), Seminare t. 29 (2011), s. 285-300.