Górnik Maksymilian: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
(dr)
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Górnik Maksymilian OMI (1900-1976), administrator parafii w Koszutce==
==Górnik Maksymilian OMI (1900-1976), administrator parafii w Koszutce==


Urodził się 20 września 1909  w Orzegowie w rodzinie  Augustyna i Elżbiety z d. Bytom. Do gimnazjum uczęszczał w Oświęcimiu, Wieluniu, w Kazimierzu (Niższe Seminarium Zgromadzenia św. Rodziny) oraz Lublińcu, gdzie w 1928 roku zdał maturę. Nowicjat rozpoczął w Markowicach, tam też w 1929 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Obrze. Święcenia kapłańskie otrzymał w Poznaniu 1 sierpnia 1934.  Od 1935 roku przebywał w Lublińcu, gdzie był odpowiedzialny za staż pastoralny nowo wyświęconych oblatów. 14 maja 1945  rozpoczął pracę jako administrator [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w  Koszutce|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w  Koszutce]]. Po odczytaniu przez o. Górnika 23 stycznia 1949 listu pasterskiego [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] o prawie rodziców i Kościoła do religijnego wychowania dzieci, został aresztowany 28 stycznia 1949. Został oskarżony  przed sądem 13 lipca 1949 o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości. Zarzucono mu również przechowywanie druku wydanego w Niemczech pt. „List pasterski J. Ex [[Gawlina Józef|Józefa Gawliny]], Biskupa Polowego Wojsk Polskich i Uchodźców Polskich”.  
Urodził się 20 września 1909  w Orzegowie w rodzinie  Augustyna i Elżbiety z d. Bytom. Do gimnazjum uczęszczał w Oświęcimiu, Wieluniu, w Kazimierzu (Niższe Seminarium Zgromadzenia św. Rodziny) oraz Lublińcu, gdzie w 1928 roku zdał maturę. Nowicjat rozpoczął w Markowicach, tam też w 1929 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Obrze. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu 1 sierpnia 1934.  Od 1935 roku przebywał w Lublińcu, gdzie był odpowiedzialny za staż pastoralny nowo wyświęconych oblatów. 14 maja 1945  rozpoczął pracę jako administrator [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w  Koszutce|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w  Koszutce]]. Po odczytaniu przez o. Górnika 23 stycznia 1949 listu pasterskiego [[Adamski Stanisław|bpa S. Adamskiego]] o prawie rodziców i Kościoła do religijnego wychowania dzieci, został aresztowany 28 stycznia 1949. Został oskarżony  przed sądem 13 lipca 1949 o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości. Zarzucono mu również przechowywanie druku wydanego w Niemczech pt. ''List pasterski J. Ex [[Gawlina Józef|Józefa Gawliny]], Biskupa Polowego Wojsk Polskich i Uchodźców Polskich''.  


Bp [[Bieniek Juliusz|Juliusz Bieniek]] dwukrotnie  zwracał się do Ministra Administracji Publicznej Władysława Wolskiego z prośbą o zwolnienie o. Górnika z aresztu. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach 10 listopada 1949 o. M. Górnik skazany został na karę łączną 2 lat więzienia (za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości na 2 lata, a za przechowywanie listu bp. Gawliny na rok więzienia) z zaliczeniem tymczasowego aresztowania. Od tego wyroku o. Górnik wniósł rewizję do Sądu Najwyższego. 29 sierpnia 1950  o. Górnik wrócił z więzienia w Katowicach.  
[[Bieniek Juliusz|Biskup Juliusz Bieniek]] dwukrotnie  zwracał się do Ministra Administracji Publicznej Władysława Wolskiego z prośbą o zwolnienie o. Górnika z aresztu. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach 10 listopada 1949 o. M. Górnik skazany został na karę łączną 2 lat więzienia (za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości na 2 lata, a za przechowywanie listu bp. Gawliny na rok więzienia) z zaliczeniem tymczasowego aresztowania. Od tego wyroku o. Górnik wniósł rewizję do Sądu Najwyższego. 29 sierpnia 1950  o. Górnik wrócił z więzienia w Katowicach.  


Na stanowisku administratora parafii w Katowicach-Koszutce pracował do 1952 roku. Następnie został proboszczem w Obrze (1953-1957), misjonarzem ludowym w Poznaniu (1957-1958) oraz superiorem w Lublińcu (1958-1960). Kolejnymi placówkami o. Górnika były: Bodzanów (1960-1962), Gdańsk (1962-1963) oraz Panewniki, gdzie został kapelanem Sióstr Służebniczek. Zmarł w Panewnikach 13 kwietnia 1976. Pochowany został w Katowicach.
Na stanowisku administratora parafii w Katowicach-Koszutce pracował do 1952 roku. Następnie został proboszczem w Obrze (1953-1957), misjonarzem ludowym w Poznaniu (1957-1958) oraz superiorem w [[Parafia św. Stanisława Kostki w Lublińcu|Lublińcu]] (1958-1960). Kolejnymi placówkami o. Górnika były: Bodzanów (1960-1962), Gdańsk (1962-1963) oraz Panewniki, gdzie został kapelanem [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|sióstr służebniczek]]. Zmarł w Panewnikach 13 kwietnia 1976. Został pochowany w Katowicach.


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Leksykon duchowieństwa reporesjonowanego.., t. 1, s. 63-66.
Leksykon duchowieństwa represjonowanego..., t. 1, s. 63-66; WD 1976, nr 11, s. 260 a.


[[Kategoria:Biografie - G|Górnik Maksymilian]]
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - G]]
[[Kategoria:Zakonnicy|Górnik Maksymilian]]
[[Kategoria:Zakonnicy|Górnik Maksymilian]]
[[Kategoria:Represjonowani|Górnik Maksymilian]]
[[Kategoria:Oblaci]]
[[Kategoria:Oblaci]]
[[Kategoria:Represjonowani]]

Aktualna wersja na dzień 00:27, 21 lip 2022

Górnik Maksymilian OMI (1900-1976), administrator parafii w Koszutce

Urodził się 20 września 1909 w Orzegowie w rodzinie Augustyna i Elżbiety z d. Bytom. Do gimnazjum uczęszczał w Oświęcimiu, Wieluniu, w Kazimierzu (Niższe Seminarium Zgromadzenia św. Rodziny) oraz Lublińcu, gdzie w 1928 roku zdał maturę. Nowicjat rozpoczął w Markowicach, tam też w 1929 roku złożył pierwsze śluby zakonne. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Obrze. Święcenia kapłańskie przyjął w Poznaniu 1 sierpnia 1934. Od 1935 roku przebywał w Lublińcu, gdzie był odpowiedzialny za staż pastoralny nowo wyświęconych oblatów. 14 maja 1945 rozpoczął pracę jako administrator parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszutce. Po odczytaniu przez o. Górnika 23 stycznia 1949 listu pasterskiego bpa S. Adamskiego o prawie rodziców i Kościoła do religijnego wychowania dzieci, został aresztowany 28 stycznia 1949. Został oskarżony przed sądem 13 lipca 1949 o rozpowszechnianie fałszywych wiadomości. Zarzucono mu również przechowywanie druku wydanego w Niemczech pt. List pasterski J. Ex Józefa Gawliny, Biskupa Polowego Wojsk Polskich i Uchodźców Polskich.

Biskup Juliusz Bieniek dwukrotnie zwracał się do Ministra Administracji Publicznej Władysława Wolskiego z prośbą o zwolnienie o. Górnika z aresztu. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Katowicach 10 listopada 1949 o. M. Górnik skazany został na karę łączną 2 lat więzienia (za rozpowszechnianie fałszywych wiadomości na 2 lata, a za przechowywanie listu bp. Gawliny na rok więzienia) z zaliczeniem tymczasowego aresztowania. Od tego wyroku o. Górnik wniósł rewizję do Sądu Najwyższego. 29 sierpnia 1950 o. Górnik wrócił z więzienia w Katowicach.

Na stanowisku administratora parafii w Katowicach-Koszutce pracował do 1952 roku. Następnie został proboszczem w Obrze (1953-1957), misjonarzem ludowym w Poznaniu (1957-1958) oraz superiorem w Lublińcu (1958-1960). Kolejnymi placówkami o. Górnika były: Bodzanów (1960-1962), Gdańsk (1962-1963) oraz Panewniki, gdzie został kapelanem sióstr służebniczek. Zmarł w Panewnikach 13 kwietnia 1976. Został pochowany w Katowicach.

Bibliografia

Leksykon duchowieństwa represjonowanego..., t. 1, s. 63-66; WD 1976, nr 11, s. 260 a.