Fudala Franciszek

Fudala (Fudała, Fudalla) Franciszek Salezy (1876-1960), imię zakonne Martynian

Urodził się 16 stycznia 1876 w Bujakowie w rodzinie Juliusza i Florentyny z d. Długaj. W 1892 roku wyjechał do Włoch, gdzie wstąpił do Zgromadzenia Boskiego Zbawiciela (salwatorianów). Dokończył szkołę w Tivoli, zdał maturę i złożył śluby (1895). W Rzymie przyjął wszystkie święcenia (prezbiterat 9 VI 1900). Po święceniach pracował w Valašské Meziříčí na Morawach (1900-1902) i w Krakowie (1902-1903), po czym opuścił Zgromadzenie i został przyjęty do diecezji przemyskiej. Był wikariuszem w Niewodnej (1903-06), administratorem w Stojańcach (1906-07), wikariuszem w Rokietnicy (1907-08), proboszczem w Mużyłowicach (1908-11). 2 marca 1911 został przeniesiony na stanowisko proboszcza do Łężyn (powiat Jasło). W parafii odrestaurował kościół oraz zmodernizował plebanię, za co 24 kwietnia 1920 został mianowany honorowym kanonikiem przemyskim przez bpa J. S. Pelczara.

Stale utrzymywał kontakt z rodzinną parafią w Bujakowie, gdzie w czasie wakacji pomagał w duszpasterstwie. 15 czerwca 1928 został mianowany proboszczem w Gostyni Śląskiej. W marcu 1934 roku został zatwierdzony na stanowisku proboszcza w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze. W 1950 roku otrzymał tytuł radcy duchownego. 1 grudnia 1953 przeszedł na emeryturę. Zmarł 20 lutego 1960 w Kobiórze. Spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Fudali; Schematyzm (1929-1970); L. Musioł, Kobiór – gmina i parafia, Kobiór 2001; Nalepa, Zmarli kapłani, t. 1, s. 96-98; WD 1928, nr 6, s. 45; 1934, nr 1, s. 21; 1960, nr 6, s. 131; Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI - pocz. XX w.), opr. S. Jujeczka na podstawie kwerendy rzymskiej wykonanej wspólnie z ks. Henrykiem Gerlicem, Wrocław 2018, s. 221, nr 797.