Fuchs Jan: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 10:06, 15 wrz 2019

Fuchs Jan (1881-1954), proboszcz w Bziu Zameckim, dziekan żorski

Urodził się 23 października 1881 w Piekarach w rodzinie Wojciecha i Waleski z d. Misterek. Po ukończeniu szkoły ludowej wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów) i uczył się w gimnazjum „Heiligenkreuz” w Nysie, a następnie w gimnazjum „Missonhaus” St. Gabriel w Modling k. Wiednia, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. Po pewnym czasie opuścił Zgromadzenie zakonne i rozpoczął studia teologiczne w tyraspolskim seminarium duchownym w Saratowie nad Wołgą. Święcenia kapłańskie przyjął 22 listopada 1911 w Odessie z rąk ordynariusza tyraspolskiego bpa Józefa Keslera.

Po święceniach był najpierw wikariuszem w Odessie i w Benderach w Besarabii, a następnie, do 1925 roku, proboszczem w Ementalu w diecezji Jassy. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski postanowił powrócić w rodzinne strony i pracować wśród swoich rodaków. W tej sprawie prowadził ożywioną korespondencję, najpierw z Delegatem Biskupim ks. J. Kapicą, a następnie z Administratorem Apostolskim ks. A. Hlondem. Jego staraniom towarzyszyła bardzo dobra opinia proboszcza rodzinnej parafii w Piekarach - ks. Eugeniusza Andersa oraz ordynariusza Budapesztu i Administratora Apostolskiego w Jassach - abpa Aleksandra Cisara. Bezpośrednią przyczyną decyzji ks. Fuchsa były przeżycia, jakich doświadczył na swej placówce duszpasterskiej w Besarabii.

Ostatecznie w 1925 roku rozpoczął pracę duszpasterską na Górnym Śląsku i został skierowany jako wikariusz do parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Opiekował się tam III Zakonem św. Franciszka z Asyżu oraz niemieckim oddziałem Towarzystwa Czeladników i Kongregacją Mariańską Panien. W 1928 roku mianowano go wikariuszem w parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu. Po śmierci miejscowego proboszcza ks. Józefa Kruppy, przez kilka miesięcy 1930 roku, był administratorem tej parafii. Następnie był krótko wikariuszem w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach, a potem przez dwa lata w parafii św. Wawrzyńca w Knurowie (24 czerwca 1930).

W marcu 1930 roku otrzymał obywatelstwo polskie (dotąd bowiem był obywatelem Rumunii) oraz ekskardynację z diecezji Jassy. W styczniu 1931 roku został oficjalnie inkardynowany do diecezji katowickiej. Wymaganą przysięgę na wierność diecezji złożył na ręce wikariusza generalnego ks. infułata W. Kasperlika. W tym samym roku zdał egzamin proboszczowski. 19 kwietnia 1932 został mianowany proboszczem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Bziu Zameckim. W okresie okupacji hitlerowskiej i w pierwszych latach powojennych pełnił obowiązki dziekana dekanatu żorskiego. W 1950 roku bp S. Adamski mianował go administratorem w parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śl. Zmarł 1 lipca 1954 w szpitalu w Knurowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pawłowicach Śląskich.

Bibliografia

Schematyzm (1927-1953); Schematyzm 1925; WD 1928, nr 7, s. 50; 1930, nr 3, s. 53; 1930, nr 8, s. 92, 1954, nr 7-8, s. 75; Represje wobec duchowieństwa, s. 153; Olszar, Duchowieństwo, s. 172; J. Żurek, Ruch "księży patriotów" w województwie katowickim w latach 1949-1956, Warszawa-Katowice 2009, s. 110, 299 .

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 Po święceniach był najpierw wikariuszem w Odessie i w Benderach w Besarabii, a następnie, do 1925 roku, proboszczem w Ementalu w diecezji Jassy. Po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski postanowił powrócić w rodzinne strony i pracować wśród swoich rodaków. W tej sprawie prowadził ożywioną korespondencję, najpierw z Delegatem Biskupim [[Kapica Jan|ks. J. Kapicą]], a następnie z Administratorem Apostolskim [[Hlond August|ks. A. Hlondem]]. Jego staraniom towarzyszyła bardzo dobra opinia proboszcza rodzinnej parafii w Piekarach - [[Anders Eugeniusz|ks. Eugeniusza Andersa]] oraz ordynariusza Budapesztu i Administratora Apostolskiego w Jassach - abpa Aleksandra Cisara. Bezpośrednią przyczyną decyzji ks. Fuchsa były przeżycia, jakich doświadczył na swej placówce duszpasterskiej w Besarabii.
-Ostatecznie w 1925 roku rozpoczął pracę duszpasterską na Górnym Śląsku i został skierowany jako wikariusz do [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Opiekował się tam [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakonem św. Franciszka z Asyżu]] oraz niemieckim oddziałem [[Stowarzyszenie Czeladników|Towarzystwa Czeladników]] i [[Sodalicja Mariańska|Kongregacją Mariańską Panien]]. W 1928 roku mianowano go wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Kamieniu]]. Po śmierci miejscowego proboszcza [[Kruppa Józef|ks. Józefa Kruppy]], przez kilka miesięcy 1930 roku, był administratorem tej parafii. Następnie był krótko wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze św. Ap. Piotra i Pawła w Katowicach]], a potem przez dwa lata w [[Parafia św. Cyryla i Metodego w Knurowie|parafii św. Wawrzyńca w Knurowie]] (24 czerwca 1930).
+Ostatecznie w 1925 roku rozpoczął pracę duszpasterską na Górnym Śląsku i został skierowany jako wikariusz do [[Parafia św. Wojciecha w Mikołowie|parafii św. Wojciecha w Mikołowie]]. Opiekował się tam [[Trzeci Zakon Franciszkański|III Zakonem św. Franciszka z Asyżu]] oraz niemieckim oddziałem [[Stowarzyszenie Czeladników|Towarzystwa Czeladników]] i [[Sodalicja Mariańska|Kongregacją Mariańską Panien]]. W 1928 roku mianowano go wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu]]. Po śmierci miejscowego proboszcza [[Kruppa Józef|ks. Józefa Kruppy]], przez kilka miesięcy 1930 roku, był administratorem tej parafii. Następnie był krótko wikariuszem w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]], a potem przez dwa lata w [[Parafia św. Cyryla i Metodego w Knurowie|parafii św. Wawrzyńca w Knurowie]] (24 czerwca 1930).
-W marcu 1930 roku otrzymał obywatelstwo polskie (dotąd bowiem był obywatelem Rumunii) oraz ekskardynację z diecezji Jassy. W styczniu 1931 roku został oficjalnie inkardynowany do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. Wymaganą przysięgę na wierność diecezji złożył na ręce wikariusza generalnego ks. infułata [[Kasperlik Wilhelm|W. Kasperlika]]. W tym samym roku zdał egzamin proboszczowski. 19 kwietnia 1932 został mianowany proboszczem w [[parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Bziu Zameckim|parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Bziu Zameckim]]. W okresie okupacji hitlerowskiej i w pierwszych latach powojennych pełnił obowiązki dziekana dekanatu żorskiego. W 1950 roku [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] mianował go administratorem w [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śląskich|parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śl]]. Zmarł 1 lipca 1954 w szpitalu w Knurowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pawłowicach Śląskich.
+W marcu 1930 roku otrzymał obywatelstwo polskie (dotąd bowiem był obywatelem Rumunii) oraz ekskardynację z diecezji Jassy. W styczniu 1931 roku został oficjalnie inkardynowany do [[Archidiecezja Katowicka|diecezji katowickiej]]. Wymaganą przysięgę na wierność diecezji złożył na ręce [[Wikariusz generalny|wikariusza generalnego]] ks. infułata [[Kasperlik Wilhelm|W. Kasperlika]]. W tym samym roku zdał egzamin proboszczowski. 19 kwietnia 1932 został mianowany proboszczem w [[parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Bziu Zameckim|parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Bziu Zameckim]]. W okresie okupacji hitlerowskiej i w pierwszych latach powojennych pełnił obowiązki dziekana dekanatu żorskiego. W 1950 roku [[Adamski Stanisław|bp S. Adamski]] mianował go administratorem w [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śląskich|parafii św. Jana Chrzciciela w Pawłowicach Śl]]. Zmarł 1 lipca 1954 w szpitalu w Knurowie. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pawłowicach Śląskich.
 ==Bibliografia==