Fryc Tadeusz: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(uzupełnienie - kategoria)
Linia 1: Linia 1:
==Fryc Tadeusz (1932-), proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie==
==Fryc Tadeusz (1932-2022), proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie==


Urodził się 31 sierpnia 1932 w Kochłowicach. Posiada dwoje rodzeństwa: siostrę Marię Zofię, będącą przełożoną generalną [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny]] (służebniczki śląskie) oraz brata Franciszka emerytowanego profesora Uniwersytetu w Guilford w Anglii. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]], po ukończeniu którego przyjął 7 września 1955 święcenia kapłańskie. Pierwszą jego placówką wikariuszowską była [[parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu]], a od 27 października 1956 do 7 września 1961 był wikarym w [[Parafia św. Wojciecha w Radzionkowie|Radzionkowie]] i jednocześnie katechetą w tamtejszym liceum. Przez kolejne siedem lat pracował w seminarium duchownym w Krakowie jako ekonom. 11 lipca 1968 został proboszczem [[parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie]], a z dniem 20 sierpnia 2006 przeszedł na emeryturę. Jako proboszcz był ojcem duchownym dekanatu woźnickiego, a od 1992 roku diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości [[Diecezja Gliwicka|diecezji gliwickiej]], członkiem Rady Duszpasterskiej i Rady Kapłańskiej. Przez papieża [[Jan Paweł II |Jana Pawła II]] został mianowany kapelanem Jego Świątobliwości.     
Urodził się 31 sierpnia 1932 w Kochłowicach. Posiada dwoje rodzeństwa: siostrę Marię Zofię, będącą przełożoną generalną [[Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny|Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny]] (służebniczki śląskie) oraz brata Franciszka emerytowanego profesora Uniwersytetu w Guilford w Anglii. Po maturze wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]], po ukończeniu którego przyjął 7 września 1955 święcenia kapłańskie. Pierwszą jego placówką wikariuszowską była [[parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu|parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu]], a od 27 października 1956 do 7 września 1961 był wikarym w [[Parafia św. Wojciecha w Radzionkowie|Radzionkowie]] i jednocześnie katechetą w tamtejszym liceum. Przez kolejne siedem lat pracował w seminarium duchownym w Krakowie jako ekonom. 11 lipca 1968 został proboszczem [[parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie|parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie]], a z dniem 20 sierpnia 2006 przeszedł na emeryturę. Jako proboszcz był ojcem duchownym dekanatu woźnickiego, a od 1992 roku diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości [[Diecezja Gliwicka|diecezji gliwickiej]], członkiem Rady Duszpasterskiej i Rady Kapłańskiej. Przez papieża [[Jan Paweł II |Jana Pawła II]] został mianowany kapelanem Jego Świątobliwości.     


W ciągu trzydziestu ośmiu lat pracy w koszęcińskiej parafii erygował m.in. [[Akcja Katolicka|parafialną Akcję Katolicką]], [[Caritas - powstanie i rozwój|Caritas]] oraz Klub Wzajemnej Pomocy „Radość” skupiający osoby uzależnione nie tylko w obrębie parafii. Reaktywował działalność chóru „Lutnia”, a także był bardzo zaangażowany we wszelkie działania związane z terenem gminy. Dzięki ks. Frycowi Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” rozpoczął regularne koncerty w kościołach ze specjalnym programem artystycznym. Jako rządca parafii wybudował jeszcze w poprzednim systemie budynek z salkami katechetycznymi, który dzisiaj pełni rolę Katolickiego Centrum Kultury. Dzięki jego staraniom możliwe było wprowadzenie budynku koszęcińskiego kościoła oraz jego plebanii do katalogu zabytków architektury polskiej. Dzięki tym i innym działaniom w 2005 roku znalazł się w gronie 12 finalistów ogólnopolskiego Konkursu na Proboszcza Roku. Po przejściu na emeryturę mieszka nadal w Koszęcinie, pomagając w tutejszym duszpasterstwie.  
W ciągu trzydziestu ośmiu lat pracy w koszęcińskiej parafii erygował m.in. [[Akcja Katolicka|parafialną Akcję Katolicką]], [[Caritas - powstanie i rozwój|Caritas]] oraz Klub Wzajemnej Pomocy „Radość” skupiający osoby uzależnione nie tylko w obrębie parafii. Reaktywował działalność chóru „Lutnia”, a także był bardzo zaangażowany we wszelkie działania związane z terenem gminy. Dzięki ks. Frycowi Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” rozpoczął regularne koncerty w kościołach ze specjalnym programem artystycznym. Jako rządca parafii wybudował jeszcze w poprzednim systemie budynek z salkami katechetycznymi, który dzisiaj pełni rolę Katolickiego Centrum Kultury. Dzięki jego staraniom możliwe było wprowadzenie budynku koszęcińskiego kościoła oraz jego plebanii do katalogu zabytków architektury polskiej. Dzięki tym i innym działaniom w 2005 roku znalazł się w gronie 12 finalistów ogólnopolskiego Konkursu na Proboszcza Roku. Po przejściu na emeryturę mieszka nadal w Koszęcinie, pomagając w tutejszym duszpasterstwie.
Zmarł 3 kwietnia 2022 r.


==Bibliografia==
==Bibliografia==

Wersja z 16:09, 3 kwi 2022

Fryc Tadeusz (1932-2022), proboszcz parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie

Urodził się 31 sierpnia 1932 w Kochłowicach. Posiada dwoje rodzeństwa: siostrę Marię Zofię, będącą przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny (służebniczki śląskie) oraz brata Franciszka emerytowanego profesora Uniwersytetu w Guilford w Anglii. Po maturze wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, po ukończeniu którego przyjął 7 września 1955 święcenia kapłańskie. Pierwszą jego placówką wikariuszowską była parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu, a od 27 października 1956 do 7 września 1961 był wikarym w Radzionkowie i jednocześnie katechetą w tamtejszym liceum. Przez kolejne siedem lat pracował w seminarium duchownym w Krakowie jako ekonom. 11 lipca 1968 został proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Koszęcinie, a z dniem 20 sierpnia 2006 przeszedł na emeryturę. Jako proboszcz był ojcem duchownym dekanatu woźnickiego, a od 1992 roku diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości diecezji gliwickiej, członkiem Rady Duszpasterskiej i Rady Kapłańskiej. Przez papieża Jana Pawła II został mianowany kapelanem Jego Świątobliwości.

W ciągu trzydziestu ośmiu lat pracy w koszęcińskiej parafii erygował m.in. parafialną Akcję Katolicką, Caritas oraz Klub Wzajemnej Pomocy „Radość” skupiający osoby uzależnione nie tylko w obrębie parafii. Reaktywował działalność chóru „Lutnia”, a także był bardzo zaangażowany we wszelkie działania związane z terenem gminy. Dzięki ks. Frycowi Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” rozpoczął regularne koncerty w kościołach ze specjalnym programem artystycznym. Jako rządca parafii wybudował jeszcze w poprzednim systemie budynek z salkami katechetycznymi, który dzisiaj pełni rolę Katolickiego Centrum Kultury. Dzięki jego staraniom możliwe było wprowadzenie budynku koszęcińskiego kościoła oraz jego plebanii do katalogu zabytków architektury polskiej. Dzięki tym i innym działaniom w 2005 roku znalazł się w gronie 12 finalistów ogólnopolskiego Konkursu na Proboszcza Roku. Po przejściu na emeryturę mieszka nadal w Koszęcinie, pomagając w tutejszym duszpasterstwie. Zmarł 3 kwietnia 2022 r.

Bibliografia

J. Myrcik, Koszęcińskie kościoły i kapliczki, Tarnowskie Góry 1998, s. 47; Uchwała Rady Gminy Koszęcin z 22 VI 2006, nr 384/XLIII/2006; Koszęcin wybrał dla mnie Bóg, GN 2005, nr 28, s. 7; www.kuria.gliwice.pl.