Frankiewicz Paweł

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 22:25, 3 sie 2017 autorstwa Mira (dyskusja | edycje) (uzupełnienie - kategoria)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Frankiewicz Paweł OFM (1905-1990), imię zakonne Edward

Urodził się 25 czerwca 1905 w Chrząszczycach k. Opola w rodzinie Józefa i Franciszki z d. Pampuch. W latach 1919-1922 był alumnem Niższego Seminarium Duchownego (Kolegium Serafickiego) Franciszkanów w Nysie. Po pierwszej wojnie światowej optował za Polską. Nowicjat rozpoczął 29 listopada 1922 w Wieluniu, gdzie również 1 grudnia 1923 złożył pierwszą profesję zakonną. Studia filozoficzne odbył w latach 1924-1926 w Miejskiej Górce, a teologiczne w Metzu. Tam złożył profesję wieczystą 11 marca 1927. Święcenia kapłańskie przyjął 26 sierpnia 1928 w Kokoszycach k. Wodzisławia z rąk bp. Arkadiusza Lisieckiego. Po święceniach został skierowany do Paryża na studia specjalistyczne z zakresu filozofii. W Instytucie Katolickim w Paryżu uzyskał w 1931 roku doktorat z filozofii. Od 1931 roku był profesorem filozofii w studium filozoficznym w Osiecznej. W 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony w obozie koncentracyjnym, najpierw w Sachsenhausen, a następnie w Dachau. Tam był poddany doświadczeniom medycznym na malarię. Przebywał w Dachau aż do wyzwolenia (29 kwietnia 1945). Po wyjściu z obozu przebywał krótko w Paryżu, a następnie wrócił do Osiecznej. Przez dwa lata był przełożonym tego klasztoru. W 1950 roku objął ponownie funkcję profesora filozofii w studium filozoficznym w Opolu. Zajęcia dydaktyczne prowadził do 1970 roku. Minister generalny o. Augustyn Sepinski nadał mu tytuł lektora generalnego. Zmarł 29 kwietnia 1990 w klasztorze w Opolu, tam również odbył się pogrzeb. Koncelebrowanej Mszy św. pogrzebowej przewodniczył bp Antoni Adamiuk. Został pochowany na cmentarzu w Opolu.

Odznaczał się nabożeństwem do Matki Bożej Osieckiej, której zawdzięczał przetrwanie w obozie koncentracyjnym. Zabiegał o koronację jej cudownego obrazu, której się doczekał. Interesował się sztuką sakralną. W dużej mierze przyczynił się do odrestaurowania kościoła franciszkańskiego w Opolu, a szczególnie kaplicy piastowskiej. Prawie do końca życia oprowadzał zwiedzających po zabytkach kościoła i klasztoru w Opolu.

Bibliografia

[1] (dostęp: 3.08.2016).