Flasza Adolf

Flasza (Flascha) Adolf (1866-?)

Urodził się 4 lutego 1866 w Bytomiu w rodzinie nauczyciela w tamtejszej szkole miejskiej. Z pewnością był bratem ks. Pawła Flaszy i prawdopodobnie ks. Teodora Flaszy również pochodzących z Bytomia. Podobnie jak grupa przyszłych duchownych pochodzących ze Śląska całą formację seminaryjną odbył w Rumunii w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Bukareszcie. Tam, w początkach czerwca 1888, przyjął święcenie diakonatu z rąk abpa Paolo Palmy. Jednak święcenia kapłańskie przyjął dopiero 14 marca 1891 również z rąk arcybiskupa Bukaresztu. Po święceniach był przez kilka lat wikarym przy parafii katedralnej w stolicy Rumunii, a ok. 1894/95 roku został przeniesiony do parafii Bărățieî na terenie Bukaresztu, gdzie proboszczem był Ślązak ks. Augustyn Strużyna. Przyjechał do diecezji wrocławskiej i 30 września 1895 został kapelanem zamkowym w pałacu Brühla w Brodach koło Żagania (wówczas dek. Neuzelle). Jednak już w kolejnych schematyzmach wrocławskich nie występuje i pojawia się w 1901 roku jako komorant w Bukowicach w dek. milickim, gdzie proboszczem był jego brat Paweł. Po ok. dwóch latach ponownie nie jest odnotowywany na terenie diecezji wrocławskiej kiedy to powraca w 1909 roku z tytułem emerytowanego proboszcza. Tym razem był komorantem w Dziergowicach koło Kędzierzyna, gdzie proboszczem był ks. Paweł Flasza. Stamtąd, w 1911 roku, został kapelanem zamkowym w Dobrej koło Krapkowic (dek. Strzeleczki). Po krótkiej posłudze ponownie opuścił Śląsk, by powrócić i z dniem 18 marca 1920 objąć kapelanię zamkową w Kapicach niedaleko Grodkowa. Wreszcie ponownie wyjechał i powrócił w 1927 roku zostając komorantem w Prudniku. Niestety nie są znane dalsze losy ks. A. Flaszy. Nie wiadomo kiedy umarł i gdzie został pochowany. Z dostępnych źródeł wiadomo, że był utrakwistą jednak, prawdopodobnie jak pozostali ks. Flaszowie, był z przekonania Niemcem. W schematyzmach wrocławskich zawsze wskazywano na jego przynależność do diecezji bukaresztańskiej. Ten fakt, a jednocześnie częste przyjazdy z podejmowaniem jednocześnie prac duszpasterskich, może wskazywać na problemy zdrowotne wymagające dłuższych okresów urlopowania. Zapewne również niemal trzyletni okres między diakonatem a prezbiteratem mógł mieć przyczynę w kłopotach zdrowotnych.

Bibliografia

Schematismus 1896; 1901-1902; 1909-1912; 1921; 1927-1929; Anuarul Bucurescilor pe amul 1891/1892-1895; „Katolik“ 1888, nr 45; 1891, nr 16.