Findiński Karol

Findiński Karol (1833-1897), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego

Urodził się 5 lutego 1833 we Frydku. Był edukowany prywatnie do czwartej klasy gimnazjum, kiedy to został uczniem katolickiego gimnazjum w Cieszynie. Tam w 1852 roku zdał maturę. Następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Ołomuńcu, a 6 lipca 1856 przyjął święcenia kapłańskie z rąk abpa Fürstenberga.

Jako neoprezbiter został ustanowiony wikariuszem w Cieszynie, którym pozostawał przez sześć lat. Następnie został mianowany sekretarzem w wikariacie generalnym. 9 marca 1870 został ustanowiony proboszczem w parafii Najświętszej Maryi Panny we Frydku. Jako frydecki proboszcz wyremontował oraz upiększył tamtejszy kościół oraz jego obejście. Zasłużył się również jako budowniczy szpitala, domu dla księży emerytów oraz ochronki we Frydku, na które to dzieła pozyskał spore dotacje kościelne i państwowe. Jego zaangażowanie i przedsiębiorczość zwróciły uwagę zarówno wikariusza generalnego jak i kolejnych biskupów wrocławskich. W 1879 roku został dziekanem frydeckim, następnie od 1882 roku był radcą wikariatu generalnego oraz egzaminatorem posynodalnym, a po śmierci bpa Śniegonia kierował, bez konkretnej nominacji, pracami wikariatu.

W październiku 1891 roku został ustanowiony proboszczem w Cieszynie. Nie chciał się jednak przenieść na nową placówkę z uwagi na słabe warunki materialne zarówno probostwa jak i siedziby wikariatu. Zatem zanim przeprowadził się do Cieszyna udało mu się zebrać fundusze oraz wybudować nowe probostwo, w którym znajdowały się również pomieszczenia dla administracji wikariatu. Ukończywszy tę inwestycję, na kilka dni przed jej poświęceniem, w październiku 1894 objął uroczyście probostwo w Cieszynie, a 20 marca 1895 przeniósł się z Frydka do Cieszyna. Wcześniej, 22 kwietnia 1892, został mianowany wikariuszem generalnym dla Śląska Cieszyńskiego. Dodatkowo został włączony w poczet kanoników honorowych katedry wrocławskiej oraz prałatem. Wg relacji ks. J. Londzina był on człowiekiem sprawiedliwym i życzliwym dla Polaków. Nie ugiął się m.in. przed zakusami tamtejszych możnych Niemców chcących przeniesienia ks. Londzina z Cieszyna do innej parafii. K. Findiński pozostawił po sobie również niewielką spuściznę literacką. Napisał w 1874 roku broszurę pt. Die Kirche Jesu Christi und Die rationelle Kirche dr. Pruteks, w której polemizował z poglądami dra Prutka racjonalizującymi Kościół. Był również autorem historii kościoła pw. św. Jana Chrzciciela we Frydku.

Zmarł 9 września 1897. Został pochowany 11 września na cmentarzu szpitalnym w Cieszynie obok bpa Śniegonia.

Bibliografia

J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn 1926, s. 34-38.