Elżbietanki - Gorzyce: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 22:33, 19 lis 2010

Klasztor Sióstr Elżbietanek w Gorzycach

Konwent Elżbietanek w Gorzycach powstał w 1905 roku z inicjatywy siostry przełożonej Marii Melchiory Klammt, proboszcza ks. Pawła Hadamczika i właściciela miejscowości hr. Edwarda Karola Oppersdorffa. Jego działalność była wspomagana przez powstałą rok później fundację Pogotowie Hrabiego Edwarda Karola Oppersdorffa, dysponującą kapitałem 28 tys. marek. Jako pierwsze do Gorzyc przybyły: Casparia Biela (przełożona), Geralda Pawłowska, Eustachia Kuczera. Siostry zajęły się przede wszystkim opieką nad osobami starszymi, ubogimi, chorymi. W marcu 1907 roku proboszcz za 4.200 marek zakupił 4,5 morgi gruntu, z których 3,5 morgi w 1914 roku odsprzedał Elżbietankom. Na parceli znajdował się ponadto budynek mieszkalny, obok którego w 1930 roku została postawiona stodoła. W październiku 1932 roku zakonnice nabyły prawo własności tejże nieruchomości. W okresie międzywojennym oprócz opieki nad potrzebującymi siostry prowadziły szkołę szycia i robót ręcznych, a w 1938 roku zamierzały otworzyć ochronkę. Realizację tego ostatniego przedsięwzięcia uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji Elżbietanki pracowały w zakrystii oraz wypiekały hostie i opłatki. Klasztor znacznie ucierpiał pod koniec działań wojennych. W styczniu 1945 roku kwaterowali w nim żołnierze Wehrmachtu. Po odbudowie obiektu siostry do Gorzyc powróciły w maju 1946 roku. W dwa lata później kaplica klasztorna otrzymała wezwanie św. Michała Archanioła. W latach 1905-2003 w gorzyckim konwencie przebywało 48 Elżbietanek. Wśród nich było: 14 przełożonych, 10 zakrystianek, 10 katechetek, 5 organistek.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Konwent Elżbietanek w Gorzycach powstał w 1905 roku z inicjatywy siostry przełożonej Marii Melchiory Klammt, proboszcza ks. Pawła Hadamczika i właściciela miejscowości hr. Edwarda Karola Oppersdorffa. Jego działalność była wspomagana przez powstałą  rok później fundację ''Pogotowie Hrabiego Edwarda Karola Oppersdorffa'', dysponującą kapitałem 28 tys. marek. Jako pierwsze do Gorzyc przybyły: Casparia Biela (przełożona), Geralda Pawłowska, Eustachia Kuczera. Siostry zajęły się przede wszystkim opieką nad osobami starszymi, ubogimi, chorymi.
-W marcu 1907 roku proboszcz zakupił 4,5 morgi gruntu, z których 3,5 morgi w 1914 roku odsprzedał Elżbietankom. Na parceli znajdował się ponadto budynek mieszkalny, obok którego w 1930 roku została postawiona stodoła. W październiku 1932 roku zakonnice nabyły prawo własności tejże nieruchomości.
+W marcu 1907 roku proboszcz za 4.200 marek zakupił 4,5 morgi gruntu, z których 3,5 morgi w 1914 roku odsprzedał Elżbietankom. Na parceli znajdował się ponadto budynek mieszkalny, obok którego w 1930 roku została postawiona stodoła. W październiku 1932 roku zakonnice nabyły prawo własności tejże nieruchomości.
+W okresie międzywojennym oprócz opieki nad potrzebującymi siostry prowadziły szkołę szycia i robót ręcznych, a w 1938 roku zamierzały otworzyć ochronkę. Realizację tego ostatniego przedsięwzięcia uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji Elżbietanki pracowały w zakrystii oraz wypiekały hostie i opłatki. Klasztor znacznie ucierpiał pod koniec działań wojennych. W styczniu 1945 roku kwaterowali w nim żołnierze Wehrmachtu. Po odbudowie obiektu siostry do Gorzyc powróciły w maju 1946 roku. W dwa lata później kaplica klasztorna otrzymała wezwanie św. Michała Archanioła. W latach 1905-2003 w gorzyckim konwencie przebywało 48 Elżbietanek. Wśród nich było: 14 przełożonych, 10 zakrystianek, 10 katechetek, 5 organistek.