Elżbietanki: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
łac. Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth, CSSE.
łac. Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth, CSSE.


Wraz z rozwojem gospodarki kapitalistycznej następowały przeobrażenia socjalne. Tzw. kwestię społeczną próbowano rozwiązać metodami charytatywnymi ( m.in. Działalność zgromadzeń zakonnych) względnie systemowym (ruch socjalistyczny). Na takim oto gruncie w Nysie zostały położone podwaliny pod stowarzyszenie dla terenowej pielęgnacji chorych. Inicjatorką była [[Wolf Klara|Klara Wolf]], a współzałożycielkami Matylda i [[Merkert Maria|Maria Merkert]] oraz [[Werner Franciszka|Franciszka Werner]]. Za datę powstania zgromadzenia przyjmuje się 27 września 1842.  
Wraz z rozwojem gospodarki kapitalistycznej następowały przeobrażenia socjalne. Tzw. kwestię społeczną próbowano rozwiązać metodami charytatywnymi ( m.in. działalność zgromadzeń zakonnych), względnie systemowymi (ruch socjalistyczny). Na takim gruncie w Nysie zostały położone podwaliny pod stowarzyszenie dla terenowej pielęgnacji chorych. Inicjatorką była [[Wolf Klara|Klara Wolf]], a współzałożycielkami Matylda i [[Bł. Maria Merkert|Maria Merkert]] oraz [[Werner Franciszka|Franciszka Werner]]. Za datę powstania zgromadzenia przyjmuje się 27 września 1842.  


Władze kościelne we Wrocławiu wyraziły zgodę na powstanie stowarzyszenia na prawie diecezjalnym pod warunkiem odbycia rocznego nowicjatu w Zgromadzeniu Sióstr Boromeuszek w Pradze. Skutkiem takich posunięć było sprowadzenie do Nysy Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, przekazanie im szpitala i wcielenie wszystkich Szarych Sióstr do tegoż Zgromadzenia. Tymczasem Maria Merkert konsekwentnie broniąc ambulatoryjnej pielęgnacji chorych, opuściła nowicjat sióstr Boromeuszek.
Władze kościelne we Wrocławiu wyraziły zgodę na powstanie stowarzyszenia na prawie diecezjalnym pod warunkiem odbycia rocznego nowicjatu w Zgromadzeniu Sióstr Boromeuszek w Pradze. Skutkiem takich posunięć było sprowadzenie do Nysy [[Boromeuszki|Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza]], przekazanie im szpitala i wcielenie wszystkich Szarych Sióstr do tego Zgromadzenia. Tymczasem Maria Merkert, konsekwentnie broniąc ambulatoryjnej pielęgnacji chorych, opuściła nowicjat sióstr Boromeuszek.


Początkowo Maria Merkert nie miała zamiaru zakładać nowej wspólnoty zakonnej, pragnęła jedynie służyć pomocą cierpiącym ludziom. W okresie kształtowania się wewnętrznej organizacji wzrastały również dzieła charytatywne. Zwłaszcza na ówczesnych terenach misyjnych (w głębi Niemiec i w Szwecji), z inicjatywy Matki Marii siostry oprócz terenowej pielęgnacji prowadziły żłóbki, ochronki, domy dziecka i domy dla sierot, zapewniając im pełne wychowanie i wykształcenie. Siostry prowadziły również domy dla starców, własne szpitale, opiekowały się rannymi żołnierzami, nauczały w szkołach i punktach katechetycznych.  
Początkowo Maria Merkert nie miała zamiaru zakładać nowej wspólnoty zakonnej, pragnęła jedynie służyć pomocą cierpiącym ludziom. W okresie kształtowania się wewnętrznej organizacji wzrastały również dzieła charytatywne. Zwłaszcza na ówczesnych terenach misyjnych (w głębi Niemiec i w Szwecji) z inicjatywy Matki Marii siostry oprócz terenowej pielęgnacji prowadziły żłobki, ochronki, domy dziecka i domy dla sierot, zapewniając im pełne wychowanie i wykształcenie. Siostry prowadziły również domy dla starców, własne szpitale, opiekowały się rannymi żołnierzami, nauczały w szkołach i punktach katechetycznych.  


Pomyślny rozwój, stały wzrost powołań i liczby placówek skłonił Marię Merkert do rozpoczęcia starań o kościelne i państwowe uznanie dla Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety, co dokonało się z chwilą ostatecznego zatwierdzenia konstytucji Zgromadzenia w dn. 6 kwietnia 1924, kiedy to siostry św. Elżbiety stały się pełnoprawnym Zgromadzeniem na prawie papieskim. Maria Merkert zmarła w opinii świętości 14 listopada 1872. Uroczystość beatyfikacyjne odbyły się 30 października 2007 w Nysie.
Pomyślny rozwój, stały wzrost powołań i liczby placówek skłonił Marię Merkert do rozpoczęcia starań o kościelne i państwowe uznanie dla Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety, co dokonało się z chwilą ostatecznego zatwierdzenia konstytucji Zgromadzenia w 6 kwietnia 1924, kiedy to siostry św. Elżbiety stały się pełnoprawnym Zgromadzeniem na prawie papieskim. Maria Merkert zmarła w opinii świętości 14 listopada 1872. Uroczystość beatyfikacyjne odbyły się 30 października 2007 w Nysie.


Obecnie Polska podzielona jest na sześc prowincji z siedzibami władz prowincjalnych: [[Elżbietanki - Katowice|Katowice]], Nysa, Poznań, Toruń, Warszawa, Wrocław.
Obecnie Polska podzielona jest na sześć prowincji z siedzibami władz prowincjalnych: [[Elżbietanki - Katowice|Katowice]], Nysa, Poznań, Toruń, Warszawa, Wrocław.


== Placówki elżbietanek w diecezji katowickiej ==
== Placówki elżbietanek w diecezji katowickiej ==
Linia 23: Linia 23:
*[[Elżbietanki - Orzegów|Elżbietanki w Orzegowie]]
*[[Elżbietanki - Orzegów|Elżbietanki w Orzegowie]]
*[[Elżbietanki - Paprocany|Elżbietanki w Paprocanach]]
*[[Elżbietanki - Paprocany|Elżbietanki w Paprocanach]]
*[[Elżbietanki - Tychy|Elżbietanki w Tychach]]
*[[Elżbietanki - Tychy, parafia Ducha Świętego|Elżbietanki w Tychach, parafia Ducha Świętego]]
*[[Elżbietanki - Tychy, parafia Ducha Świętego|Elżbietanki w Tychach, parafia Ducha Świętego]]
*[[Elżbietanki - Tychy|Elżbietanki w Tychach, parafia św. Jana Chrzciciela]]
*[[Elżbietanki - Tychy|Elżbietanki w Tychach, parafia św. Jana Chrzciciela]]


== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998, s. 188-189; J. Kiedos, Zapomniany jubileusz (Siostry Szpitalne św. Elżbiety), WD 1983, nr 1, s. 19-21; M. Słowiński, Dobroć uśmiechem Boga, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1987", Katowice 1986, s. 87-96; A. Maziarz, Śląskie samarytanki, opieka zdrowotna rodzimych żeńskich zgromadzeń zakonnych na Śląsku w latach 1842, 1914, Warszawa 2009.  
B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998, s. 188-189; J. Kiedos, Zapomniany jubileusz (Siostry Szpitalne św. Elżbiety), WD 1983, nr 1, s. 19-21; M. Słowiński, Dobroć uśmiechem Boga, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1987", Katowice 1986, s. 87-96; A. Maziarz, Śląskie samarytanki, opieka zdrowotna rodzimych żeńskich zgromadzeń zakonnych na Śląsku w latach 1842, 1914, Warszawa 2009; J. Tofilska, Parafia Mariacka w Katowicach . Historia jak witraż, Katowice 2010, s. 151-160;  W. Bochnak, W służbie Bogu i ludziom. Sylwetki Ślązaków, Warszawa 1989, s. 25-38;  A. Burda-Szostek, Księżne w habitach. Zgromadzenie sióstr św. Elżbiety, GN 2011, nr 17, dodatek katowicki, s. 6. 
 
   
   
[[Kategoria:Zakony i zgromadzenia|Elżbietanki]]
[[Kategoria:Elżbietanki]]

Wersja z 15:26, 13 lis 2018

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (Elżbietanki)

łac. Congregatio Sororum a Sancta Elisabeth, CSSE.

Wraz z rozwojem gospodarki kapitalistycznej następowały przeobrażenia socjalne. Tzw. kwestię społeczną próbowano rozwiązać metodami charytatywnymi ( m.in. działalność zgromadzeń zakonnych), względnie systemowymi (ruch socjalistyczny). Na takim gruncie w Nysie zostały położone podwaliny pod stowarzyszenie dla terenowej pielęgnacji chorych. Inicjatorką była Klara Wolf, a współzałożycielkami Matylda i Maria Merkert oraz Franciszka Werner. Za datę powstania zgromadzenia przyjmuje się 27 września 1842.

Władze kościelne we Wrocławiu wyraziły zgodę na powstanie stowarzyszenia na prawie diecezjalnym pod warunkiem odbycia rocznego nowicjatu w Zgromadzeniu Sióstr Boromeuszek w Pradze. Skutkiem takich posunięć było sprowadzenie do Nysy Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza, przekazanie im szpitala i wcielenie wszystkich Szarych Sióstr do tego Zgromadzenia. Tymczasem Maria Merkert, konsekwentnie broniąc ambulatoryjnej pielęgnacji chorych, opuściła nowicjat sióstr Boromeuszek.

Początkowo Maria Merkert nie miała zamiaru zakładać nowej wspólnoty zakonnej, pragnęła jedynie służyć pomocą cierpiącym ludziom. W okresie kształtowania się wewnętrznej organizacji wzrastały również dzieła charytatywne. Zwłaszcza na ówczesnych terenach misyjnych (w głębi Niemiec i w Szwecji) z inicjatywy Matki Marii siostry oprócz terenowej pielęgnacji prowadziły żłobki, ochronki, domy dziecka i domy dla sierot, zapewniając im pełne wychowanie i wykształcenie. Siostry prowadziły również domy dla starców, własne szpitale, opiekowały się rannymi żołnierzami, nauczały w szkołach i punktach katechetycznych.

Pomyślny rozwój, stały wzrost powołań i liczby placówek skłonił Marię Merkert do rozpoczęcia starań o kościelne i państwowe uznanie dla Stowarzyszenia Sióstr św. Elżbiety, co dokonało się z chwilą ostatecznego zatwierdzenia konstytucji Zgromadzenia w 6 kwietnia 1924, kiedy to siostry św. Elżbiety stały się pełnoprawnym Zgromadzeniem na prawie papieskim. Maria Merkert zmarła w opinii świętości 14 listopada 1872. Uroczystość beatyfikacyjne odbyły się 30 października 2007 w Nysie.

Obecnie Polska podzielona jest na sześć prowincji z siedzibami władz prowincjalnych: Katowice, Nysa, Poznań, Toruń, Warszawa, Wrocław.

Placówki elżbietanek w diecezji katowickiej

Bibliografia

B. Łoziński, Leksykon zakonów w Polsce, Warszawa 1998, s. 188-189; J. Kiedos, Zapomniany jubileusz (Siostry Szpitalne św. Elżbiety), WD 1983, nr 1, s. 19-21; M. Słowiński, Dobroć uśmiechem Boga, "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1987", Katowice 1986, s. 87-96; A. Maziarz, Śląskie samarytanki, opieka zdrowotna rodzimych żeńskich zgromadzeń zakonnych na Śląsku w latach 1842, 1914, Warszawa 2009; J. Tofilska, Parafia Mariacka w Katowicach . Historia jak witraż, Katowice 2010, s. 151-160; W. Bochnak, W służbie Bogu i ludziom. Sylwetki Ślązaków, Warszawa 1989, s. 25-38; A. Burda-Szostek, Księżne w habitach. Zgromadzenie sióstr św. Elżbiety, GN 2011, nr 17, dodatek katowicki, s. 6.