Echa Soboru Watykańskiego I
W podróży na Sobór Watykański ogłoszony przez papieża Piusa IX biskupowi wrocławskiemu towarzyszył jako doradca teologiczny ks. dr Franz Lorinser (1821-1893) z Berlina. Na soborze w kwestii nieomylności papieża starły się dwie opcje, wśród mniejszości, która była przeciwna ogłoszeniu dogmatu znaleźli się biskupi niemieccy, a wśród nich także biskup Förster. Rzym opuścił 13 lipca 1870, aby uniknąć glosowania. We Wrocławiu opinia na temat dogmatu o nieomylności była również mocno podzielona. By być wiernym swym poglądom, Förster zdecydował się na rezygnację z biskupstwa, o czym zawiadomił papieża. Papież w liście z 29 sierpnia 1870 odrzucił rezygnację i zachęcił Förstera do wytrwania na urzędzie. Z chwilą gdy biskup wrocławski w oficjalnym czasopiśmie wikariatu generalnego polecił opublikować tekst konstytucji Pastor aeternus, oznaczało to, że przyłączył się do grona zwolenników dogmatu.
Głębokie podziały wyłoniły się na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Do najpoważniejszych przeciwników dogmatu należał ks. Joseph Hubert Reinkens (1821-1896). Został sprowadzony na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego przez profesorów wydziału, księży: Johann Baptista Balzer, Josepha Rittera i kanonika Heinricha Förstera oraz bpa Melchiora Diepenbrocka w 1850 roku. Habilitował się we Wrocławiu z historii Kościoła. Poza wykładami z historii wykładał patrologię i dogmatykę. Bardzo czynnie angażował się również w duszpasterstwo przy katedrze wrocławskiej. W 1865 roku był przez rok rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1867 roku spotkał się z ks. Augustinem Theinerem – bratem ks. Antona Theinera - i jak sam mówił, dyskusje prowadzone z nim wywarły na nim duże wrażenie. W 1860 roku, jeszcze anonimowo, wyraził swój sprzeciw wobec planowanemu dogmatyzowaniu nieomylności papieża. Wiosną 1870 roku opublikował książkę pt. Papst und Pasthum nach der Zeichnung des hl. Bernard von Clairvoux, a latem tegoż roku „Über päpstliche Unfelhlbarkeit”.
W tym samym roku Stolica Apostolska zleciła biskupowi wrocławskiemu podjęcie dochodzenia w sprawie publikacji Reinkensa i zbadanie jej poprawności teologicznej. Mimo prośby biskupa, Reinkens nie wypowiedział się pozytywnie na temat dogmatu o nieomylności, nie zdystansował się także do swoich tez wyłożonych w obydwu książkach opublikowanych na temat papiestwa i nieomylności papieskiej w 1870 roku. W listopadzie 1870 roku bp Förster cofnął mu prawo nauczania na wydziale teologicznym i nałożył na niego suspensę. Reinkens nie zamilkł i w 1871 roku opublikował w 6 zeszytach Die päpstlichen Decrete vom 18 Juli 1870, gdzie już bez osłonek protestował przeciw dogmatowi o nieomylności papieża.
Bibliografia
A. Franz, Dr Heinrich Foerster. Fürstbischof von Breslau. Ein Lebensbild [...], Neisse 1875; J. Reinkens, Melchior von Diepenbrock, Leipzig 1881.
Cd.:
czytaj: Starokatolicy w diecezji wrocławskiej | Powrót do spisu treści