Dyskusja:Jan I

Jan I (13 VIII 523-18 V 526), papież, święty

Urodzony w Toskanii. W momencie wyboru na Stolicę Piotrową był już schorowanym i w podeszłym wieku diakonem. Poprzednio popierał prowschodniego antypapieża Wawrzyńca, lecz 16 września 506r. podporządkował się prawowitemu papieżowi Symmachowi. Papież Jan I był szanowanym przyjacielem Boecjusza, filozofa i męża stanu (480-524), który zasięgał niejednokrotnie rad u naszego papieża. Sam wybór Jana I odzwierciedla wzrost znaczenia stronnictwa prowschodniego jakie nastąpiło po ponownym zjednoczeniu Wschodu z Zachodem dokonanego za pontyfikatu papieża Hormizdasa. Papież Jan I wprowadził za radą Dionizego Mniejszego aleksandryjski sposób obliczania daty Wielkanocy, który przyjął się na całym Zachodzie.

Przed wyborem Jana na papieża cesarz Justyn I (518-527) podjął decyzję która cieniem padła również na pontyfikat nowego papieża, którym był Jan. Otóż przywrócił on dawne prawa wymierzone przeciw heretykom, które rozpoczęły prześladowanie arian, w tym także wielu Gotów, na podległym mu obszarze. Zmuszano arian do wyrzeczenia się ich wiary, burzono im kościoły. Takie postępowanie rozwścieczyło króla Italii Teoderyka (493-526), który był arianinem i Gotem, utrzymującym dobre stosunki z katolikami. Teodoryk wezwał Jana I do Rawenny by stanął na czele delegacji biskupów i senatorów, która miała udać się do Konstantynopola, by nakłonić cesarza do zaprzestania prześladowań. Papież w obawie o los katolików na Zachodzie w przypadku jego odmowy zgodził się wyruszyć i podjąć się tego zadania.

Jan był pierwszym papieżem, który opuścił Italię, udając się na Wschód. Przyjęto go niezwykle uroczyście, gdy dotarł do celu na krótko przed świętami Wielkiejnocy. Całe miasto wyszło na jego spotkanie aż do dwunastego kamienia milowego. Sam cesarz pokłonił się przed następcą św. Piotra, a w święto Wielkanocy papież zasiadł na tronie wyższym od tronu patriarchy. Msza została odprawiona w obrządku łacińskim i to papież nałożył cesarzowi tradycyjną koronę wielkanocną, a nie patriarcha.

Cesarz Justyn I przyjął większość żądań króla Teoderyka poza tym, które mówiło, że nawróceni pod przymusem arianie mogą powrócić do swojej pierwotnej wiary. W oczach Teoderyka misja ta zakończyła się fiaskiem oraz niezwykle zagniewało go uroczyste przyjęcie papieża. Podejrzewając zdradę skazał na śmierć swojego ministra Boecjusza oraz inne czołowe osobistości pod zarzutem zdradzieckiej korespondencji z Justynianem. Nie wiadomo, co uczynił z innymi legatami, ale papież miał rozkaz pozostania w Rawennie do dyspozycji króla. Zanim Teoderyk wydał decyzję co dalej z osobą Jana I zmarł on schorowany i sterany trudami podróży. Jego ciało, które stało się obiektem czci i cudów, przewieziono do Rzymu i pochowano 27 maja w nawie bazyliki św. Piotra. Epitafium, czci go jako „ofiarę dla Chrystusa”. Jego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 18 maja.

Bibliografia

John Norman Davidson Kelly, Encyklopedia papieży, przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, wyd. PIW., Warszawa 2006