Dyskusja:Benedykt V

Z e-ncyklopedia
Wersja z dnia 07:04, 10 lut 2019 autorstwa Jemy (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "papież od 22 maja do 23 czerwca 964 roku Rzymianin z urodzenia, pochodził z rodziny Contich. Przedstawiany przez współczesnych jako człowiek pobożny, nieskaziteln...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

papież od 22 maja do 23 czerwca 964 roku

Rzymianin z urodzenia, pochodził z rodziny Contich. Przedstawiany przez współczesnych jako człowiek pobożny, nieskazitelny, o przykładnej moralności, uczony – miał przydomek Grammaticus. Był diakonem popierającym ruch na rzecz reform w Kościele. Jako kardynał po śmierci Jana XII został wybrany przez lud rzymski. Papież od 22 maja do 23 czerwca 964. Jednakże został przez Leona VIII i Ottona I zdetronizowany na synodzie w Lateranie. Trwający miesiąc pontyfikat Benedykta V był wątpliwy z punktu widzenia prawa kanonicznego, ponieważ ciągle żył inny pretendent do tronu papieskiego, Leon VIII. Elekcja Benedykta V była konkurencyjna z elekcją Leona VIII, dokonaną już na synodzie rzymskim w 963 roku i wspieraną przez cesarza Ottona I. Leon był człowiekiem świeckim i wszystkie święcenia otrzymał w tym samym dniu, w którym dokonał się jego wybór na najwyższy urząd w Kościele. Z tego powodu przez wielu historyków uznawany jest za antypapieża.

Rzymianie sprzysięgli się, by bronić Benedykta V przed cesarzem, lecz kiedy ten zaczął oblegać miasto, wydali go w ręce Ottona. Z kolei cesarz, uważając Benedykta za antypapieża, zdetronizował go i przywrócił Stolicę św. Piotra Leonowi, Benedykta zaś skazał na wygnanie. Zwołany natychmiast na Lateranie synod, któremu przewodniczyli wspólnie Leon i Otton, potępił Benedykta jako uzurpatora. Benedykt, który pokornie zrezygnował z obrony, został oficjalnie pozbawiony szat i insygniów pontyfikalnych, a gdy leżał twarzą do ziemi, sam Leon złamał nad jego głową pastorał. Na interwencję cesarza pozwolono mu zachować stopień diakona; został jednak wygnany do Hamburga, gdzie biskup Adaldag traktował go uprzejmie i godnie. Po śmierci Leona pojawiły się głosy za przywróceniem go na urząd, pozostały jednak niezauważone.

Zesłaniec zmarł w więzieniu arcybiskupa Adaldaga w Hamburgu 4 lipca 966 roku, darzony szacunkiem za swe święte życie. Został pochowany w miejscowej katedrze. Potem w 988 roku Otton III zezwolił na przeniesienie jego zwłok do Rzymu i pochowanie w grotach watykańskich. Legalność interwencji cesarskiej nie jest zbadana, ani Leon VIII, ani Benedykt V nie są jednoznacznie zaliczani do antypapieży.


Bibliografia

Robert Monge, Leksykon papieży, wydawnictwo SALWATOR, Kraków 2008; Richard P. McBrien, Leksykon papieży - pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, [wyd. Świat Książki, Warszawa 2003; Hubert Stadler, Leksykon papieży i soborów, Warszawa 1992; J.N.D. Kelly, Encyklopedia papieży, [wyd. PIW], Warszawa 1997