Dyrbuś Maxymilian

Dyrbuś Maxymilian (1881-1953)

Urodził 11 października 1881 w Piekarach Śląskich-Szarleju. Studia teologiczne odbył u salezjanów w Turynie. Święcenia kapłańskie otrzymał we Lwowie w 1914 roku z rąk abpa J. Bilczewskiego jako ksiądz archidiecezji lwowskiej. Pracował kolejno w duszpasterstwie najpierw jako wikariusz w Chomiakówce (dekanat Czortków), potem od 1934 do 1939 roku był administratorem parafii w Machlińcu (dekanat Stryj). Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu terytorium archidiecezji lwowskiej przez sowietów, jeszcze w 1939 roku wrócił do rodzinnej diecezji katowickiej, gdzie w latach 1940-1945 był wikariuszem substytutem w parafii św. Jana Chrzciciela w Jaśkowicach. Z powodu treści wygłoszonego kazania w 1941 roku władze niemieckie wymierzyły księdzu karę 200 RM z alternatywą jej zamiany na 40 dni aresztu. Wikariusz generalny ks. F. Strzyż uratował go przed aresztowaniem i nakazał ostrożność na ambonie. W czasie okupacji niemieckiej i po jej zakończeniu nie inkardynował się do diecezji. Po zakończeniu wojny pozostał jednak na terenie katowickiej diecezji i od 16 czerwca 1945 był krótko duszpasterzem bez dekretu w Leszczynach, od 18 sierpnia 1945 rektorem kościoła w Lesznej Górnej (obecnie diecezja bielsko-żywiecka), od 16 czerwca 1946 do 1947 roku komorantem w Leszczynach, od 28 stycznia 1948 w Strumieniu (obecnie diecezja bielsko-żywiecka) był wikariuszem w miejscowej parafii i kapelanem w zakładzie Sióstr de Notre Dame. Od 18 sierpnia 1950 był tam tylko kapelanem. Zmarł w Strumieniu 17 lutego 1953 i spoczął na miejscowym cmentarzu.

Bibliografia

J. Krętosz, Duchowieństwo Archidiecezji Lwowskiej na terenie Diecezji Katowickiej po 1945 r., SSHT 2004, t. 37, z. 2, s. 203-219; WD 1953, nr 3-4, s. 44.