Dwucet Alfons

Dwucet Alfons OFM (1910-1995), imię zakonne Wincenty

Urodził się 10 grudnia 1910 w Zabrzu. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Rybniku i w Mikołowie. W 1932 roku wstąpił do franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 30 lipca 1932 w Wieluniu. Profesję czasową złożył 31 lipca 1933. Studia filozoficzne odbył w Osiecznej (1933-1935), a teologiczne we Wronkach (1935-1938). Tam też złożył profesję wieczystą 1 sierpnia 1936. Święcenia kapłańskie przyjął 26 września 1937 we Wronkach z rąk bp. Walentego Dymka. W latach 1938-1939 był profesorem w Niższym Seminarium Duchownym w Kobylinie. Na początku wojny w 1939 roku został wysiedlony do Generalnej Gubernii, gdzie przebywał aż do zakończenia wojny pełniąc funkcję administratora parafialnego w Archidiecezji Lwowskiej. Po wojnie przebywał w Choczu, Wieluniu i Wejherowie. W latach 1949-1953 należał do klasztoru w Opolu, gdzie przez trzy lata uczył języka hebrajskiego w studium filozoficznym. W latach 1953-1959 należał do klasztoru w Bytomiu, a w latach 1959-1962 był gwardianem i proboszczem w Jarocinie. Następnie przebywał kolejno w: Rybniku (1962-1968), Wejherowie (1968-1973) i Wieluniu (1973-1979). W 1979 roku wyjechał z polecenia prowincjała do Wiednia, gdzie objął funkcję kapelana sióstr elżbietanek i kapelana szpitala. Na tym stanowisku był aż do 1995 roku. W tymże roku przeniósł się na krótko do St. Polten, a następnie do Giissing, gdzie zmarł 19 grudnia 1995. Jego pogrzeb odbył się w panewnickiej bazylice oo. franciszkanów. Spoczął w kwaterze franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie.

Bibliografia

[1] (dostęp: 3.08.2016).