Dwornik Roman

urodził się 14 lutego 1913 w Piekarach Śląskich – Szarleju. Jego ojciec Roch Dwornik pracował w kopalni, natomiast matka Matylda Dwornik z domu Kaletta, zajmowała się w domem i wychowywaniem dzieci. Roman miał dwóch braci i dwie siostry. Starszy brat Teodor był dyrektorem fabryki „Helios” w Katowicach, natomiast młodszy Jan był dyrektorem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Tarnowskich Górach. Starsza siostra Helena wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Katowicach-Panewnikach i przyjęła imię zakonne Mercedes, młodsza natomiast Weronika, jako siostra zakonna Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Karola Boromeusza przyjęła imię zakonne Serafia. Rodzice wychowywali swoje dzieci w pobożności i duchu religijnym.

Roman interesował się muzyką od najmłodszych lat. Uczęszczał do Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach. W latach 1930-1933 uczęszczał do szkoły muzyki kościelnej Św. Grzegorza w Katowicach. W 1938 roku otrzymał świadectwo ukończenia wydziału organistowskiego oraz rozpoczął pracę organisty w kościele pw. Trójcy Przenajświętszej w Piekarach Śląskich – Szarleju. 9 czerwca 1940 zawarl związek małżeński z Łucją z d. Kocur. W 1942 roku zostal wcielony do wojska niemieckiego. Po powrocie do kraju zaczyna odbudowywać swoją przerwaną działalność muzyczną. Objął prowadzenie chóru mieszanego „Wanda”, który osiąga sławę i rozgłos min. dzięki cyklicznym występom w latach 1947-1953 w Polskim Radiu. W 1950 roku chór liczył 98 chórzystów i był to najlepszy okres w historii chóru „Wanda”. Został zauważony i doceniony przez ówczesne władze państwowe. Dalsze istnienie chóru zależało od decyzji dyrygenta, który otrzymał ultimatum: jeżeli chór miał nadal istnieć musi wstąpić w szeregi PZPR-u. Roman Dwornik odmówił. Opiekę nad chórem powierzył Ligoniowi, a sam zaangażował się w muzykę religijną. Oprócz codziennej pracy jako organista występował w koncertach organistowskich. W latach 70. wziąl udział w koncertach organowych razem z Feliksem Rączkowskim, Eugeniuszem Brańką. Prowadził zajęcia w szkole muzyki kościelnej św. Grzegorza. Pracuje w komisji ds. muzyki sakralnej diecezji katowickiej razem z ks. Romualdem Rakiem, ks. Ernestem Bijokiem, ks. Franciszkiem Żebrokiem, ks. Antonim Reginkiem, ks. Edwardem Poloczkiem, Józefem Jakacem, która zajęła się sprawami organistów i doskonaleniem konsztu organistowskiego. Wykładał również w diecezjalnym studium organistowskim.

Za zasługi w dziedzinie muzyki kościelnej Roman Dwornik został uhonorowany odznaką papieską „Pro Ecclesia et pontifice”, która otrzymał w 1975 roku w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Był mocno zaangażowany się w życie parafii, szczególnie przez przygotowywanie śpiewów, prób z ludem, chórem i scholą. Zmarł nagle na zawał serca 23 maja 1988. Pogrzeb odbył się w Piekarach Śląskich – Szarleju 26 maja 1988. Mszy pogrzebowej przewodniczył bp Herbert Bednorz.

Bibliografia

Bibliografia Rajmund Hanke, Słownik polskiego śpiewactwa Górnego śląska od wiosny ludów do przełomu tysiąclecia, Katowice 2001; Tomasz Trunk, Działalność kompozytora Romana Dwornika i jego zasługi w krzewieniu muzyki sakralnej, Katowice 1995, pr, mgr, Biblioteka WTL UŚ.