Duszpasterstwo Rodzin Archidiecezji Katowickiej

Początki poradnictwa rodzin w archidiecezji katowickiej, rozumiane jako służba małżeństwu i rodzinie sięgają lat powojennych. W 1957 roku z inicjatywy bpa Herberta Bednorza powstała Diecezjalna Poradnia Życia Rodzinnego, która nosiła wówczas nazwę: Katolicka Pomoc Psychologiczno-Pedagogiczna.

W 1965 roku został powołany do pracy w Poradni stały duszpasterz. Rozszerzono również skład osobowy poradni. Weszli doń: lekarze o różnych specjalnościach, psycholodzy, pedagodzy, prawnik, pracownicy socjalni. Od 1965 roku stopniowo zaczynają swoją działalność parafialne Poradnie Życia Rodzinnego. Od 1968 roku (po wydaniu przez Pawła VI encykliki Humanae Vitae) rozpoczęto cykl kształcenia instruktorek naturalnej metody regulacji poczęć.

Ważnym krokiem w rozwoju duszpasterstwa rodzin stał się I Synod Diecezji Katowickiej (1972-1975), który starał się łączyć dotychczasowe doświadczenia pracy duszpasterskiej z nowymi dokumentami Kościoła (szczególnie dokumentami Soboru Watykańskiego II). Na Synodzie została podjęta tematyka rodzinna, zwrócono także uwagę na konieczność propagowania i rozwijania sieci parafialnych poradni życia rodzinnego.

25 marca 1993 abp Damian Zimoń powołał Archidiecezjalną Poradnię Adopcyjną, która obecnie nosi nazwę: Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy.