Dni Krzyżowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Dni Krzyżowe==
[[Grafika:Halda_krzyz.jpg|thumb|right|Załęska Hałda, krzyż przydrożny z 1891]]
[[Grafika:Halda_krzyz.jpg|thumb|200px|right|Załęska Hałda, krzyż przydrożny z 1891]]
[[Plik:Gorki krzyz.jpg|thumb|right|przy kościele w Górkach]]
[[Plik:Gorki krzyz.jpg|thumb|200px|right|przy kościele w Górkach]]
Dni Krzyżowe nazywane są dniami błagalnymi (rogationes, od łac. rogo - prosić, modlić się). Tradycja Dni Krzyżowych narodziła się w V wieku we Francji. W 450 roku kraj ten nawiedziły gwałtowne klęski żywiołowe. Św. Mamert, biskup Vienne nakazał w tym czasie odprawianie procesji błagalnych na trzy dni przed Wniebowstąpieniem Pańskim (poniedziałek, wtorek, środa). Wtedy bowiem w Europie jest wiosna w całej pełni, a wiosenne burze, deszcze, posucha mogą zniszczyć cały dobytek i spowodować głód.
Dni Krzyżowe nazywane są dniami błagalnymi (rogationes, od łac. rogo - prosić, modlić się). Tradycja Dni Krzyżowych narodziła się w V wieku we Francji. W 450 roku kraj ten nawiedziły gwałtowne klęski żywiołowe. Św. Mamert, biskup Vienne nakazał w tym czasie odprawianie procesji błagalnych na trzy dni przed Wniebowstąpieniem Pańskim (poniedziałek, wtorek, środa). Wtedy bowiem w Europie jest wiosna w całej pełni, a wiosenne burze, deszcze, posucha mogą zniszczyć cały dobytek i spowodować głód.


Początkowo zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych zatwierdzono dla całej Francji (synod w Orleanie, 511 rok). Błagalne modlitwy w trakcie tych trzech dni nazywano litaniae minores (litanie mniejsze); w odróżnieniu od procesji o podobnym charakterze odprawianej w święto [[Św. Marek Ewangelista|św. Marka Ewangelisty]] (25 kwietnia) zwanych litaniae maiores (litanie większe). Modlono się o urodzaje, obfite plony i ich zachowanie wraz z ludźmi od klęsk żywiołowych. Papież Leon III przyjął ten zwyczaj w 816 roku. W 1570 roku, po reformie mszału za papieża Piusa V, zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych znajduje swoje miejsce w mszale.
Początkowo zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych zatwierdzono dla całej Francji (synod w Orleanie, 511 rok). Błagalne modlitwy w trakcie tych trzech dni nazywano litaniae minores (litanie mniejsze), w odróżnieniu od procesji o podobnym charakterze odprawianej w święto [[Św. Marek Ewangelista|św. Marka Ewangelisty]] (25 kwietnia) zwanych litaniae maiores (litanie większe). Modlono się o urodzaje, obfite plony i ich zachowanie wraz z ludźmi od klęsk żywiołowych. Papież [[Leon III]] przyjął ten zwyczaj w 816 roku. W 1570 roku, po reformie [[Mszał rzymski|mszału]] za papieża [[Pius V|Piusa V]], zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych znajduje swoje miejsce w mszale.


Dziś odbywają się procesje do krzyży znajdujących się w polu wraz ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Kościół w litanii do Wszystkich Świętych najpierw błaga o uwolnienie od wszelakiego zła, od wszelkiego grzechu, od Bożego gniewu, od sideł szatańskich, od nagłej i niespodziewanej śmierci, a także od piorunów i gwałtownych burz, od zarazy, głodu i wojny. Kapłan kropi pola uprawne wodą święconą i błogosławi. Kolejne “stacje” wyznaczają zazwyczaj polne kapliczki i krzyże ustawione na rozstajnych drogach.  
Dziś odbywają się procesje do krzyży znajdujących się w polu wraz ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Kościół w litanii do Wszystkich Świętych najpierw błaga o uwolnienie od wszelakiego zła, od wszelkiego grzechu, od Bożego gniewu, od sideł szatańskich, od nagłej i niespodziewanej śmierci, a także od piorunów i gwałtownych burz, od zarazy, głodu i wojny. Kapłan kropi pola uprawne wodą święconą i błogosławi. Kolejne “stacje” wyznaczają zazwyczaj polne kapliczki i krzyże ustawione na rozstajnych drogach.  


Po modlitwach przy krzyżu i procesji, w kościołach odprawiane są Msze święte: w poniedziałek Msza św. z wotywy w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie pracy ludzkiej, w środę - za głodujących. Nabożeństwo z procesją, które poprzedza Mszę świętą odbywa się w szatach koloru białego.
Po modlitwach przy krzyżu i procesji, w kościołach odprawiane są Msze święte: w poniedziałek Msza św. z wotywy w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie pracy ludzkiej, w środę - za głodujących. Nabożeństwo z procesją, które poprzedza Mszę świętą odbywa się w szatach koloru białego.
==Bibliografia==
==Bibliografia==
T. Jaklewicz, Chleb pokornych, GN 2007, nr 19.
T. Jaklewicz, Chleb pokornych, GN 2007, nr 19.
[[Kategoria:Rok liturgiczny]]
[[Kategoria:Rok liturgiczny]]
[[Kategoria:Nabożeństwa]]
[[Kategoria:Nabożeństwa]]

Aktualna wersja na dzień 10:20, 5 kwi 2020

Załęska Hałda, krzyż przydrożny z 1891
przy kościele w Górkach

Dni Krzyżowe nazywane są dniami błagalnymi (rogationes, od łac. rogo - prosić, modlić się). Tradycja Dni Krzyżowych narodziła się w V wieku we Francji. W 450 roku kraj ten nawiedziły gwałtowne klęski żywiołowe. Św. Mamert, biskup Vienne nakazał w tym czasie odprawianie procesji błagalnych na trzy dni przed Wniebowstąpieniem Pańskim (poniedziałek, wtorek, środa). Wtedy bowiem w Europie jest wiosna w całej pełni, a wiosenne burze, deszcze, posucha mogą zniszczyć cały dobytek i spowodować głód.

Początkowo zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych zatwierdzono dla całej Francji (synod w Orleanie, 511 rok). Błagalne modlitwy w trakcie tych trzech dni nazywano litaniae minores (litanie mniejsze), w odróżnieniu od procesji o podobnym charakterze odprawianej w święto św. Marka Ewangelisty (25 kwietnia) zwanych litaniae maiores (litanie większe). Modlono się o urodzaje, obfite plony i ich zachowanie wraz z ludźmi od klęsk żywiołowych. Papież Leon III przyjął ten zwyczaj w 816 roku. W 1570 roku, po reformie mszału za papieża Piusa V, zwyczaj odprawiania Dni Krzyżowych znajduje swoje miejsce w mszale.

Dziś odbywają się procesje do krzyży znajdujących się w polu wraz ze śpiewem litanii do Wszystkich Świętych oraz suplikacji. Kościół w litanii do Wszystkich Świętych najpierw błaga o uwolnienie od wszelakiego zła, od wszelkiego grzechu, od Bożego gniewu, od sideł szatańskich, od nagłej i niespodziewanej śmierci, a także od piorunów i gwałtownych burz, od zarazy, głodu i wojny. Kapłan kropi pola uprawne wodą święconą i błogosławi. Kolejne “stacje” wyznaczają zazwyczaj polne kapliczki i krzyże ustawione na rozstajnych drogach.

Po modlitwach przy krzyżu i procesji, w kościołach odprawiane są Msze święte: w poniedziałek Msza św. z wotywy w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie pracy ludzkiej, w środę - za głodujących. Nabożeństwo z procesją, które poprzedza Mszę świętą odbywa się w szatach koloru białego.

Bibliografia

T. Jaklewicz, Chleb pokornych, GN 2007, nr 19.