Damrot Konstanty: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe)
(dr)
Linia 15: Linia 15:
  |ważne dzieła          = * ''Dzieje Starego i Nowego Testamentu dla szkół katolickich ułożył X. Konstanty Damroth, Pelplin l876.''
  |ważne dzieła          = * ''Dzieje Starego i Nowego Testamentu dla szkół katolickich ułożył X. Konstanty Damroth, Pelplin l876.''
}}
}}
Urodził się Lublińcu 14 września 1841 w rodzinie rolnika i zarazem kościelnego Konstantego i jego żony Karoliny z d. Juettner. Krewny - [[Jüttner Juliusz|ks. Juliusz Jüttner]] umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Następnie został przeniesiony do szkoły w Głogówku. W 1853 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu,  a następnie kontynuował ją w gimnazjum w Opolu. Po ukończeniu szkoły immatrykulował się wpierw na wydział filozoficzny, a później przeszedł na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Tam zapisał się do [[Towarzystwo Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu|Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego]], do którego należeli głównie akademicy z Poznańskiego. W 1865 roku wstąpił do Towarzystwa Górnoślązaków i został jego prezesem. W czasie studiów zaczął pisać wiersze. W 1867 roku ogłosił drukiem ich zbiór pt. ''Wianek z Górnego Śląska''. W czerwcu 1867 roku przyjął święcenia kapłańskie i podjął pracę duszpasterską jako wikariusz w Opolu. W kwietniu 1868 roku został skierowany jako nauczyciel do seminarium nauczycielskiego w Pilchowicach. Z początkiem 1871 roku został ustanowiony dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Kościerzynie na Pomorzu. Na Śląsk wrócił w 1883 roku i objął stanowisko dyrektora seminarium nauczycielskiego w Opolu. W związku z rozwijająca się chorobą, w 1891 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał u bonifratrów w Pilchowicach. Zmarł w Pilchowicach 5 marca 1895 i został pochowany na cmentarzu klasztornym.
Urodził się Lublińcu 14 września 1841 w rodzinie rolnika i zarazem kościelnego Konstantego i jego żony Karoliny z d. Juettner. Krewny - [[Jüttner Juliusz|ks. Juliusz Jüttner]] umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Następnie został przeniesiony do szkoły w Głogówku. W 1853 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu,  a następnie kontynuował ją w gimnazjum w Opolu. Po ukończeniu szkoły immatrykulował się wpierw na wydział filozoficzny, a później przeszedł na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Tam zapisał się do [[Towarzystwo Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu|Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego]], do którego należeli głównie akademicy z poznańskiego. W 1865 roku wstąpił do Towarzystwa Górnoślązaków i został jego prezesem. W czasie studiów zaczął pisać wiersze. W 1867 roku ogłosił drukiem ich zbiór pt. '' Wianek z Górnego Śląska''. W czerwcu 1867 roku przyjął święcenia kapłańskie i podjął pracę duszpasterską jako wikariusz w Opolu. W kwietniu 1868 roku został skierowany jako nauczyciel do seminarium nauczycielskiego w Pilchowicach. Na początku 1871 roku został ustanowiony dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Kościerzynie na Pomorzu. Na Śląsk wrócił w 1883 roku i objął stanowisko dyrektora seminarium nauczycielskiego w Opolu. W związku z rozwijająca się chorobą, w 1891 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał u bonifratrów w Pilchowicach. Zmarł w Pilchowicach 5 marca 1895 i został pochowany na cmentarzu klasztornym.


==Dorobek==
==Dorobek==

Wersja z 16:55, 12 kwi 2019

Damrot (Damroth) Konstanty (1841-1895), pseudonim literacki Czesław Lubiński

Konstanty Damrot

Ilustracja
Konstanty Damrot

Imię i nazwisko Konstanty Damrot
Data i miejsce urodzenia
Data i miejsce śmierci
Narodowość
Zawód
Tytuł naukowy
Stanowisko
Ważne dzieła
  • Dzieje Starego i Nowego Testamentu dla szkół katolickich ułożył X. Konstanty Damroth, Pelplin l876.



Urodził się Lublińcu 14 września 1841 w rodzinie rolnika i zarazem kościelnego Konstantego i jego żony Karoliny z d. Juettner. Krewny - ks. Juliusz Jüttner umieścił go w sierocińcu przy katolickim seminarium nauczycielskim w Paradyżu. Następnie został przeniesiony do szkoły w Głogówku. W 1853 roku rozpoczął naukę w Gimnazjum św. Macieja we Wrocławiu, a następnie kontynuował ją w gimnazjum w Opolu. Po ukończeniu szkoły immatrykulował się wpierw na wydział filozoficzny, a później przeszedł na Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego. Tam zapisał się do Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego, do którego należeli głównie akademicy z poznańskiego. W 1865 roku wstąpił do Towarzystwa Górnoślązaków i został jego prezesem. W czasie studiów zaczął pisać wiersze. W 1867 roku ogłosił drukiem ich zbiór pt. Wianek z Górnego Śląska. W czerwcu 1867 roku przyjął święcenia kapłańskie i podjął pracę duszpasterską jako wikariusz w Opolu. W kwietniu 1868 roku został skierowany jako nauczyciel do seminarium nauczycielskiego w Pilchowicach. Na początku 1871 roku został ustanowiony dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Kościerzynie na Pomorzu. Na Śląsk wrócił w 1883 roku i objął stanowisko dyrektora seminarium nauczycielskiego w Opolu. W związku z rozwijająca się chorobą, w 1891 roku przeszedł na emeryturę i zamieszkał u bonifratrów w Pilchowicach. Zmarł w Pilchowicach 5 marca 1895 i został pochowany na cmentarzu klasztornym.

Dorobek

  • Wianek z Górnego Śląska. Poezye Czesława Lubińskiego, Chełmno 1867.
  • Żywot Przebłogosławionej Dziewicy Bogarodzicy Panny Maryi, tudzież cuda i łaski, jakich wierni wszystkich wieków za jej wstawieniem doświadczyli, Królewska Huta 1870, (3 wydanie)
  • Opis Ziemi Świętej. Do użytku szkolnego i prywatnego nakreślił X. K. Damroth, Gdańsk 1873.
  • Obrazki misyjne z wszystkich krajów i wieków. Nakreślił X. K. Damroth, Poznań 1873.
  • Dzieje Starego i Nowego Testamentu dla szkół katolickich ułożył X. Konstanty Damroth, Pelplin l876.
  • Prosty Wykład Dziejów Starego i Nowego Testamentu. Katechetom, nauczycielom i rodzicom chrześcijańskim ofiaruje X. K. Damroth, Pelplin l876.
  • Katechetik oder Methodik des Religionsunterrichts in der katholischen Volksschule, Gdańsk, 1881, wyd 2: 1883 wyd. 3: 1891.
  • Szkice z ziemi i historyi Prus Królewskich. Listy z podróży odbytej przez Czesława Lubińskiego. Gdańsk 1886.
  • Z Niwy Śląskiej. Wiersze Czesława Lubińskiego. Wydanie drugie, pomnożone i poprawione, Bytom 1893.
  • Die aelteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung von Konstantin Damroth, Bytom 1896.
  • Zbiorek wierszy ostatnich, Bytom 1896.

Bibliografia

E. Szramek, Ks. Konstanty Damroth, Mikołów; J. Kudera, Ksiądz Konstanty Damrot, Bytom 1920; A. W. Jarosz, Damrot (Damroth) Konstanty Augustyn (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 77-80; E. Szramek, Ks. Norbert Bonczyk. Homer Górnośląski i poeta walki kulturnej, RTPNŚ, t. 2, 1930, s. 54-55; R. Hanke, Słownik polskiego śpiewactwa Górnego Śląska od Wiosny Ludów do przełomu tysiącleci, Katowice 2001, s. 110; Pisarze Śląscy XIX i XX wieku, red. Z. Hierowski, s. 210-237; P. Kowolik, Ks. Konstanty Damrot, GN 1953, nr 23, s. 173.