Dambek Alfons

Z e-ncyklopedia

Dambek Alfons OFM (1906-1959), imię zakonne Bronisław

Urodził się 27 listopada 1906 w Zblewie k. Starogardu Gdańskiego. Do zakonu franciszkańskiego w Prowincji Wniebowzięcia NMP wstąpił w 1929 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1936 roku. Ze względu na wykształcenie pedagogiczne (był absolwentem Seminarium Nauczycielskiego w Tucholi), został prefektem w Niższym Seminarium Duchownym w Kobylinie. Po wybuchu drugiej wojny światowej został kapelanem Batalionu Obrony Narodowej Ziemi Krotoszyńskiej. W bitwie nad Bzurą, 20 września 1939, dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozach jenieckich Obertreskau, Otten, Prenzlau i Gross-Born. Wyzwolony w maju 1945 roku. Po wojnie przebywał krótko w Niemczech, a następnie w Holandii, gdzie pracował w duszpasterstwie polonijnym (był tam rektorem Polskiej Misji Katolickiej). Zmarł 12 marca 1959. Spoczywa na cmentarzu w Brunsum (Holandia).

Bibliografia

J.L. Wojsyk, Dambek Alfons Bronisław (hasło), [w:] Słownik duchowieństwa, s. 77; W. Jacewicz, J. Woś, Martyrologium polskiego duchowieństwa rzymskokatolickiego pod okupacją hitlerowską w latach 1939–1945, z. 5, Warszawa 1981, s. 218.