Długajczyk Franciszek

Z e-ncyklopedia

Długajczyk Franciszek (1911-1990), proboszcz w Moszczenicy

Dlugajczyk Franciszek.jpg

Urodził się 14 września 1911 w Krasowach w rodzinie górnika Walentego i Rozalii z d. Biecki. W latach 1918-1922 uczęszczał do szkoły powszechnej w Krasowach. W przeciągu czterech lat ukończył pięć klas. Następnie wstąpił do polskiego gimnazjum, typu klasycznego, w Mysłowicach. W gimnazjum był sodalisem, a w ostatnich latach nauki był czynnym członkiem SMP w Ławkach, którego był założycielem i na początku prezesem. Egzamin dojrzałości zdał w 1930 roku. Po maturze, ze względu na trudną sytuację materialną rodziny podjął pracę zawodową. Od kwietnia 1932 roku pracował najpierw jako praktykant,a następnie asystent pocztowy w głównym urzędzie pocztowym i w końcu w Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Katowicach. W tym samym roku rozpoczął studia w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. 20 czerwca 1937 przyjął święcenia kapłańskie.

Po krótkim zastępstwie w rodzinnych Krasowach, objął funkcję wikariusza w Katowicach-Dębie (1937-1942). 21 marca 1942 został powołany do wojska niemieckiego. Po odbyciu przeszkolenia rekruckiego w Iserlohn (Westfalia) i sanitarnego w szpitalu wojskowym w Neuss am Rhein wysłany został do Paryża, a stamtąd 14 sierpnia 1942 do Rosji, gdzie w szpitalu chorób zakaźnych był sanitariuszem i zakrystianinem kapelana wojskowego. W maju 1944 roku przeniesiono go na front do kompanii sanitarnej przy dywizji piechoty. W trakcie odwrotu dostał się przez Węgry i Słowację do Jugosławii, gdzie przebywał na froncie. 6 maja 1945 dostał się do niewoli angielskiej, z której został zwolniony 23 czerwca 1945.

Od 12 lipca 1945 był wikariuszem w parafii Stadelschwarzach w diecezji Würzburg. Od 11 sierpnia 1945 pomagał w obozie polskim w Schweinfurt, a od 1 czerwca 1946 był kapelanem szpitala UNRRA w Heilbronn. 22 lipca 1946 wyjechał do Polski. Był wikariuszem w parafiach: Katowice-Dąb (do 2 września 1946) oraz w parafii św. Jadwigi w Chorzowie. 5 maja 1949 został mianowany administratorem parafii MB Bolesnej w Rybniku. 17 września 1951 został wikariuszem-adiutorem w parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. Mianowany został wikariuszem-ekonomem w Moszczenicy (od 8 listopada 1955). Później został ustanowiony w tej parafii proboszczem (20 stycznia 1958). W latach 1957-1959 był obrońcą węzła małżeńskiego. W sierpniu 1970 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł 9 marca 1990 w szpitalu w Tychach. Pochowany został w Krasowach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Franciszka Długajczyka; Schematyzm (1938-1993); J. Pawliczek, Nekrolog, WD 1990, nr 7, s. 449-450; Olszar, Duchowieństwo, s. 293; Represje wobec duchowieństwa, s. 239, 240; Wojskowa służba, s. 131.