Czernecki Józef

Z e-ncyklopedia

Czernecki Józef (1894-1949), redaktor „Głosu Misji Wewnętrznej”

Czernecki1.jpg

Urodził się 13 listopada 1894 w Krzeszowie k. Żywca w rodzinie Michała i Agnieszki. Jego ojciec był organistą w parafii św. Anny w Stryszawie. Rodzice byli zaprzyjaźnieni z Kunegundą Siwiec miejscową świecką karmelitanką. Gdy młody Józef zwierzył się z zamiaru wstąpienia do seminarium duchownego Kunegunda zaproponowała pomoc rodzinie, której nie było stać na finansowanie studiów syna. Wstąpił zatem do seminarium w Krakowie, by ostatecznie ukończyć je we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1922 roku we Lwowie.

Był wikarym w parafii Wojniłów. Wg schematyzmów diecezjalnych z 1926 roku pracował jako katecheta w szkołach parafii Trembowla. W tym samym roku powrócił do rodzinnego Krzeszowa w diecezji krakowskiej ze względów zdrowotnych. W rodzinnych stronach pozostał przez kolejnych kilka lat angażując się w dzieło budowy zakładu naukowo – wychowawczego w Siwcówce (Stryszawa). Współpracował z Kunegundą Siwiec, tercjarką karmelitańską cieszącą się w okolicy dużym szacunkiem. Wraz z nią kierował budową oraz wybrał zgromadzenie, które prowadziło zakład. Były to siostry ze Zgromadzenia zmartwychwstanek z Kęt.

Okoliczności jego przybycia do diecezji katowickiej nie są znane. Możliwe, że szukał po prostu pracy w pobliskich diecezjach i został przyjęty do diecezji katowickiej bez inkardynacji. Tutejszy ordynariusz zakładając Misję Wewnętrzną mianował go pierwszym redaktorem naczelnym pisma „Głos Misji Wewnętrznej”. Ks. Czernecki musiał być dobrze wprowadzony w założenia Misji jak i Akcji Katolickiej o czym może świadczyć jego artykuł w „Gościu Niedzielnym” z maja 1932 roku zachęcający do wstępowania w jej szeregi oraz przecinający wszelkie niedomówienia i animozje wokół nowego dzieła. Początki pracy redakcyjnej były dość trudne. Obok przedruków z innych czasopism, artykułów bpa Adamskiego również redaktor naczelny zamieszczał ok. dwa teksty w każdym numerze. W lutym 1934 roku ks. Czernecki ustąpił z funkcji redaktora naczelnego pisma oraz sekretarza rekolekcyjnego diecezji katowickiej ze względów zdrowotnych. Dalsze jego losy są mało znane.

W 1936 roku przebywał prawdopodobnie jeszcze w Katowicach, ale w 1939 roku mieszkał już w rodzinnych stronach w Stryszawie. Ciężko przeżył lata II wojny światowej. Ukrywał się, w obawie przed Niemcami, w pokoju nad kaplicą w Siwcówce. Msze św. odprawiał w ukryciu, a dzięki okolicznej ludności przeżył.

Był autorem następujących książek: Golgota a życie dzisiejsze. Szereg myśli na 1900-ną rocznicę Męki Pańskiej, Katowice 1933; Ojcze odpuść im… Męka Pańska a życie dzisiejsze. Szereg myśli, Tarnów 1931; Nie poprawiać Pana Boga, Kraków 1938; Krzyż czy gwiazda sowiecka? Szereg myśli, Katowice 1934.

Zmarł po długoletniej chorobie 13 stycznia 1949 w Stryszawie. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu.

Bibliografia

Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Lwów 1926, s. 158-159; Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Lwów 1936, s. 218; Schematismus Archidioecesis Leopoliensis Ritus Latini, Lwów 1939, s. 131; R. Schittko, Zadania Misji Wewnętrznej w świetle miesięcznika „Głos Misji Wewnętrznej“, SSHT 1982, t. 15, s. 125; GN 1932, nr 18, s. 1-2; [1].