Czardybon Ludwik

Z e-ncyklopedia

Czardybon Ludwik (1879-1926)

Czardybon Ludwik.jpg

Urodził się 22 lipca 1879 w Gostyni w powiecie pszczyńskim jako syn gospodarza. Wcześnie stracił ojca. Matka oddała go pod opiekę znanego wówczas szeroko ks. Teodora Christopha w Miasteczku. Ks. Christoph przygotował go do gimnazjum, które ks. Czardybon ukończył w Gliwicach w 1898 roku. Studia teologiczne odbył we Wrocławiu. 23 czerwca 1902 otrzymał święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Sycowie, Toszku, Koźlu i w Ostrogu pod Raciborzem.

Od 1908-1915 był kuratusem w Soldynie w diasporze. Kuracja tamtejsza obejmuje prawie cały powiat soldyński i jeszcze części powiatów sąsiednich. Obok kilkuset katolików niemieckich liczyła ona kilka tysięcy polskich robotników sezonowych, rozrzuconych po różnych folwarkach. Co dwa tygodnie ks. Czardybon wyjeżdżał w niedzielę wcześnie lub już w sobotę do filii odległej o trzy mile, z posługą duszpasterską. Przynajmniej raz w roku odwiedzał wszystkie folwarki, gdzie pracowali Polacy. Oprócz pracy na kuracji w Soldynie, pomagał w Starogardzie, gdzie proboszcz nie znał języka polskiego. 14 lipca 1915 otrzymał probostwo w Zimnicach Wielkich pod Opolem. Po napadzie i ostrzelaniu plebani przez bojówki niemiecki, zorganizowanej w okresie plebiscytu opuścił Zimnice w 1922 roku. Po krótkim zastępstwie w Józefowcu, w 1922 roku otrzymał parafię Zgoda - Nowy Bytom. Zaczął poważnie chorować na wątrobę, żołądek i serce. Mimo to pracował regularnie. Zmarł 4 marca 1926.

Zdaniem ks. Szramka ks. Czardybon był kapłanem wzorowym, pobożnym, pracowitym, szczodrym, roztropnym i uprzejmym. O sumienności jego świadczy fakt, że książki urzędowe pozostawił w porządku najdokładniejszym. Dzień przed śmiercią był do spowiedzi. Testamentem zapisał książki swoje Wyższemu Śląskiemu Seminarium Duchownemu. Prosił o trumnę prostą i o pogrzeb bez mowy i bez muzyki. Pogrzeb prowadził ks. Sigulla, w obecności 65 księży. Został pochowany na nowym cmentarzu Nowego Bytomia, niedawno przez niego założonym.

Bibliografia

AAKat., Akta personalne ks. Ludwika Czardybona; Schematismus 1917; Schematyzm 1924-1927; E. Szramek, Nekrolog, WD 1926, nr 6, s. 36; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 200; Żebrok, NPrz 44 (1975), s. 115; J. S. Dworak, Historia parafii nowobytomskiej. Z przyczynków do historii miejscowej Nowego Bytomia, Nowy Bytom 1937, s. 152-153.