Cum multa

Z e-ncyklopedia

Pap. Leon XIII - encyklika Cum multa

pap. Leon XIII

Encyklika wydana 8 grudnia 1882.

Traktuje ona o duchowej łączności i uległości wiernych wobec pasterzy. Została skierowana do katolików w Hiszpanii, a szczególnie do duchowieństwa. Miała ona na celu zwiększenie autorytetu biskupów oraz ukazanie wyraźnych granic między polityką a wiarą. Papież posługując się nią dał pewne wskazania dla duchowieństwa a także przypomniał o posłuszeństwie w stosunku do biskupów.

W pierwszych wersetach Leon XIII pozdrawia Hiszpanów i odwołuje się do zasług tego kraju który poświęca się poprzez: "listy, hojność, pielgrzymki religijne” i jest dla Europy przykładem pobożności podczas aktualnych przeciwności wobec Stolicy Apostolskiej. W kolejnych zdaniach papież podkreśla że w czasach gdy Kościół Katolicki jest atakowany, należy przede wszystkim dbać o jedność ducha. Kościół według niego powinien być jednomyślny a nauka biskupów odbierana zawsze jako ta która działa dla dobra wspólnoty a nie przeciwko niej. Leon XIII ponownie pochwala oddanie narodu hiszpańskiego cytując Grzegorza XVI, który w przemówieniu "Afflictas” z pierwszego marca 1841 roku powiedział: "największej wytrwał w swym oddaniu wobec Biskupów i niższych pasterzy kanonicznie ustanowionych”.

Kontynuując papież porusza ważną kwestię, która odnosi się do polityki oraz religii. Zaczyna od krytyki tego jak interpretowany jest ich stosunek do siebie. Twierdzi że obie te sfery mają na siebie wzajemny wpływ, są nierozłączne a także wiele je łączy. Leon XIII wspomina że usunięcie religii doprowadzi do zachwiania wielu zasad które dotyczą dobra wspólnego. Zasady te czerpią swoją siłę właśnie w religii, a najbardziej z nich należałoby wyodrębnić sprawiedliwość która kształtuje prowadzenie kraju a swoje źródło znajduje właśnie w katolickiej cnocie. Papież nawołuje do swoistej jedności i stałości w religii, na które zmienność w państwie (nawet ustroju) nie powinna mieć żadnego wpływu. Religia zaś jest najwyższym dobrem, więc jako źródło zgodności ludzkiej którą czerpie w swoich przykazaniach i nakazach powinna być zachowywana a także wdrożona w praktykę.

Ważnym elementem encykliki ,,Cum Multa” jest poruszenie przez Leona XIII tematu natury biskupiej. W tym fragmencie dokumentu zawarte są kompetencje biskupów, którzy są określani jako "przełożeni i głowy Kościołów”. Każdy z nich ma prawo do kierowania i do wszelkich decyzji związanych ze sprawą katolicką na swoim terenie. Biskupi mają władzę duchową jaka została przekazana przez Chrystusa Pana dla Kościoła powszechnego od Boga Ojca. Kontynuując papież cytuje świętego Cypriana: ,,Winieneś wiedzieć, że Biskup jest w Kościele a Kościół w Biskupie i jeśli ktoś nie jest z Biskupem, nie jest w Kościele”. Interpretacja tego zdania wskazuje na to że taki porządek obowiązuje wiecznie, jest niezmienny i koniecznie musi być zachowywany, bo w innym wypadku zostanie zachwiana jedność Kościoła. Należy przez to rozumieć, że biskupom należy się szacunek oraz posłuszeństwo.

W swoim dokumencie papież nie zapomina również o radach dla tych którzy bronią religii. Tutaj znowu apeluje o jedność wszystkich apologetów, aby zachowywali między sobą łączność i nie dopuszczali do żadnych nieostrości w swoich wypowiedziach. To z kolei mogłoby mieć według niego wpływ na różnego typu insynuacje oraz pochopne podejrzenia. Papież nawołuje do zgodności umysłów, twierdzi że przede wszystkim dla obrońców religii należy pouczanie ludu.

Swoją encykliką Leon XIII chce również zachęcić do zaufania Kościołowi i Stolicy Apostolskiej (ma tutaj na myśli przede wszystkim siebie i innych hierarchów Kościoła). Mówi o tym, że biskupi wraz z nim na czele nie tylko mianują się następcami apostołów i uczniami Chrystusa ale, świadczą o tym ich cnoty. Na koniec papież przesyła błogosławieństwo oraz nadzieję którą lokuje w Panu Bogu oraz modlitwach do niego o to, że naród Hiszpanii będzie trwał w miłości chrześcijańskiego posłuszeństwa.

Tekst dokumentu: [1]