Consilium Vigilantiae

Z e-ncyklopedia
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

W tworzącej się Administracji Apostolskiej Śląska Polskiego znalazły swoje miejsce organy doradcze wspomagające administratora, a później biskupa. Administrator Apostolski ks. August Hlond w październiku 1923 roku powołał komisję Consilium Vigilantiae. Miała ona działać na zasadach przyjętych przez Kongregację Świętego Officium zawartych w dekrecie z dnia 22 marca 1918. Plan działania komisji został nakreślony w encyklice Piusa X Pascendi Dominici gregis wydanej w 1907 roku. Zadaniem rady, w myśl wspomnianego dekretu, było: „czuwanie nad czystością wiary i donoszenie o spostrzeżonych zakusach modernistycznych i sekciarskich”.

W skład Consilium weszli księża: Teofil Bromboszcz - wikariusz generalny, Paweł Brandys - proboszcz z Michałkowic, Mateusz Bielok - proboszcz pszczyński, Jan Kudera - proboszcz w Brzezince, Michał Lewek - proboszcz w Tarnowskich Górach, Paweł Lex - proboszcz w Halembie, ks. Stanisław Maśliński, ks. Augustyn Koźlik z Katowic, Antoni Wojciech - proboszcz z Żor i Emil Szramek.

23 października 1931 na posiedzeniu komisji, z udziałem biskupa Stanisława Adamskiego, doszło do reorganizacji Komisji. Komisja, w myśl zaleceń bpa Stanisława Adamskiego, miała zająć się trzema grupa zagadnień: modernizm, nadużycia liturgiczne i pornografia, sekciarstwo, socjalizm i komunizm. W międzyczasie Komisja wzmocniona została o nowych członków. W 1931 roku w skład komisji weszli: ks. Józef Gawlina i ks. Józef Wrzoł. Członkiem Consilium Vigilantiae diecezji katowickiej był także ks. Peikert Alojzy - proboszcz w Murckach.

Bibliografia

RAA 1923, nr 8, s. 36; J. Myszor, Historia diecezji katowickiej, Katowice 1999, s. 85-86.