Cmentarz parafii św. Jacka w Bytomiu: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
W latach dwudziestych XX. wieku katolickie parafie miasta Bytomia, dla pochowania doczesnych szczątków swoich wiernych, korzystały z cmentarzy: św. Małgorzaty, [[Cmentarz Mater Dolorosa w Bytomiu|Mater Dolorosa]] oraz z cmentarza przy ulicy Powstańców Śląskich, z którego korzystała m.in. [[Parafia św. Jacka w Bytomiu|parafia św. Jacka]]. Jednak przy stale rosnącej liczbie mieszkańców szybko okazało się, że dotychczasowa ilość miejsc grzebania jest niewystarczająca. W związku z tym najmłodsza wówczas z istniejących parafii - św. Jacek - wystąpiła z propozycją założenia nowego cmentarza, położonego w jej granicach. Decyzja o podjęciu niezbędnych działań zapadła w styczniu 1919 roku. Tego samego roku nabyto grunt wielkości 21 mórg, tj. 5 ha 25 a, którego wcześniejszymi właścicielami były rodziny: Sobczyk, Kasprzyk, Kasperczyk, Muszalik oraz Lipińska Spółka Akcyjna. W roku następnym rozpoczęto prace związane z założeniem nowej nekropolii. Do tego celu wykorzystano 9 mórg gruntu, tj. 2 ha 25 a, które otoczono płotem, a na centralnym miejscu ustawiono masywny krzyż. Poświęcenie tak przygotowanego miejsca grzebania dokonane zostało 5 grudnia 1920 przez ks. Franciszka Buchwalda. | W latach dwudziestych XX. wieku katolickie parafie miasta Bytomia, dla pochowania doczesnych szczątków swoich wiernych, korzystały z cmentarzy: św. Małgorzaty, [[Cmentarz Mater Dolorosa w Bytomiu|Mater Dolorosa]] oraz z cmentarza przy ulicy Powstańców Śląskich, z którego korzystała m.in. [[Parafia św. Jacka w Bytomiu|parafia św. Jacka]]. Jednak przy stale rosnącej liczbie mieszkańców szybko okazało się, że dotychczasowa ilość miejsc grzebania jest niewystarczająca. W związku z tym najmłodsza wówczas z istniejących parafii - św. Jacek - wystąpiła z propozycją założenia nowego cmentarza, położonego w jej granicach. Decyzja o podjęciu niezbędnych działań zapadła w styczniu 1919 roku. Tego samego roku nabyto grunt wielkości 21 mórg, tj. 5 ha 25 a, którego wcześniejszymi właścicielami były rodziny: Sobczyk, Kasprzyk, Kasperczyk, Muszalik oraz Lipińska Spółka Akcyjna. W roku następnym rozpoczęto prace związane z założeniem nowej nekropolii. Do tego celu wykorzystano 9 mórg gruntu, tj. 2 ha 25 a, które otoczono płotem, a na centralnym miejscu ustawiono masywny krzyż. Poświęcenie tak przygotowanego miejsca grzebania dokonane zostało 5 grudnia 1920 przez ks. Franciszka Buchwalda. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Wersja z 17:36, 14 wrz 2018
W latach dwudziestych XX. wieku katolickie parafie miasta Bytomia, dla pochowania doczesnych szczątków swoich wiernych, korzystały z cmentarzy: św. Małgorzaty, Mater Dolorosa oraz z cmentarza przy ulicy Powstańców Śląskich, z którego korzystała m.in. parafia św. Jacka. Jednak przy stale rosnącej liczbie mieszkańców szybko okazało się, że dotychczasowa ilość miejsc grzebania jest niewystarczająca. W związku z tym najmłodsza wówczas z istniejących parafii - św. Jacek - wystąpiła z propozycją założenia nowego cmentarza, położonego w jej granicach. Decyzja o podjęciu niezbędnych działań zapadła w styczniu 1919 roku. Tego samego roku nabyto grunt wielkości 21 mórg, tj. 5 ha 25 a, którego wcześniejszymi właścicielami były rodziny: Sobczyk, Kasprzyk, Kasperczyk, Muszalik oraz Lipińska Spółka Akcyjna. W roku następnym rozpoczęto prace związane z założeniem nowej nekropolii. Do tego celu wykorzystano 9 mórg gruntu, tj. 2 ha 25 a, które otoczono płotem, a na centralnym miejscu ustawiono masywny krzyż. Poświęcenie tak przygotowanego miejsca grzebania dokonane zostało 5 grudnia 1920 przez ks. Franciszka Buchwalda.
Bibliografia
Za: W. Madej, 90-lecie parafii św. Jacka w Bytomiu - Rozbarku, Bytom 2006.
| |||||